سنن (دندان): تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۱

ریشه «سنن» (SNN)؛ دندان. این واژه تنها دو بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

سنّ: دندان. «وَ الْأُذُنَ بِالْأُذُنِ وَ السِّنَ‏ بِالسِّنِ‏» مائده: 45 (قاموس قرآن، ج3، ص342).

سِنّ (اسم): 2 بار

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	سِنّ	سِنّ	سِنّ	سنّ: دندان		قاموس قرآن، ج‏3، ص: 342
آفروآسیایی	*sin-	سن	tooth	دندان
سامی	*šinn-	شنن	tooth	دندان
اکدی	šinnu OA on	شِننُ ُن				[CAD š3 48], [AHw 1242]
ابلایی	si-nu-u	سِ-نُ-ُ				[m], si-na-tum /šinnum/, /šinnātum/ [Kr 6-7, 8; Bl E No. 90]
اگاریتی	šn	شن				[Aist 311]
عبری	šēn	شِن				[KB deutsch 1472]
آرامی بایبل	šinnayin (du.)	شِننَیِن ()				[KB deutsch 1793]
آرامی یهودی	šinnā	شِننَ				[Ja 1603]; šn, det. šännā [Sok 559].
سریانی	šennā	شِننَ				[Brock 789]
مندایی	šina	شِنَ				[DM 789]
گعز	sǝnn	سنن
جبالی	šnin	شنِن				[JJ 262]
عربی	sinn-	سِنن-				[BK 1 1147]