بحر (ریشه)

ریشه «بحر» (BḤR)؛ دریا، آب زیاد. این ریشه 41 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

بَحر: دريا، آب وسيع‏. قاموس گويد: «الْبَحْرُ: الْمَاءُ الْكَثِيرُ»، بحر آب بسیار است. راغب گويد: بحر در اصل هر محل وسيعى است كه شامل آب زياد باشد، و باعتبار سعه در معانى ديگر نيز به‌كار رفته است‏ (قاموس قرآن، ج1، ص162).

ساخت‌های صرفی در قرآن

بَحر (اسم): 41 بار

بَحیرۀ (اسم): 1 بار.

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان
سامی باستان
سریانی	ܒܚܪܐ	بحرا	baḥrā	دریا، دریاچه	sea	وام‌واژه از عربی	مشکور، ج1، ص54-55 Zammit, 89
اکدی/آشوری	berātu	بِراتو		آب‌ها، تالاب و مرداب	waters, lagoon		Black, 43
حبشی	bāḥr beḥer beḥra	باحر بِحِر بِحرا		دریا، دریاچه، اقیانوس، رودخانه عریض، غرب، شمال‌غرب، شمال. منطقه، ... پهن بودن، وسیع بودن	dea, lake, ocean, large river, west, northwest, north. region, … be wide, be extended		Leslau, 91-92
سبائی	BḤR	بحر		دریا، ساحل، زمین ساحلی، زمین پست، دشت	sea, coast, coastal land, lowland, plain		Beeston, 27
عربی	بحر بَحَّرَ، تبحّرَ			دریا عمیق شدن، ژرف‌بین شدن			مشکور، ج1، ص54-55 Zammit, 89

منابع

بحر (واژگان)

منابع ریشه شناسی