امم (اُمّۀ)

ریشه «اُمَّۀ» (ˀumma-t)؛ مردم. جماعتی که زندگی مشترک دارند. این واژه، 64 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

أُمَّةٌ: جماعتي كه وجه مشترك دارند. جمع آن «اُمَم» است (قاموس قرآن، ج1، ص118).

ساخت‌های صرفی در قرآن

أمَّۀ (جمع: أُمَم): 64 بار

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان	ˀum	اُم		مردم	people		Orel, 43 (no. 131)
سامی باستان	ˀumm	اُمّ		مردم، قبیله	people, clan
عبری	אֻמָּה	اُمّا	ˀummā	قبیله، مردم	tribe, people		Gesenius, 52
اوگاریتی	umt	اُمت		خانواده، قبیله	family, clan		DelOlmo, 75
آرامی	אוּמָּה	اومّا	ˀūmmā	مردم، ملت، دولت	people, nation, government		Jastrow, 26-27
سریانی	ܐܘܡܬܐ	اومتا	ˀūmtā	نژاد، ملت، مردم؛ گروه، جنس	race, nation, people; a class, genus		PayneSmith, 6
مندایی	ama	اما		مردم، ملت، عوام	people, nation, folk		Macuch, 21
اکدی/آشوری	ummatu			بدنه اصلی، قسمت عمده	main body, bulk		Black, 422
عربی	أمّۀ			گروه مردم (که پیامبری به‌سویشان بیاید)			مشکور، ج1، ص38 Jeffery, 69

منابع

امم (واژگان)

منابع ریشه شناسی