اسباب النزول: تفاوت میان نسخه‌ها

مفسران و محدثان روایات اسباب نزول را دارای اعتبار دانسته‌اند<ref>. البرهان،1302، ج۱، ص۲۲-۲۹</ref>. آنان برای این مهم کارکردهایی چون: فهم صحیح سیاق آیات قرآن کریم<ref>. الاتقان،1420، ج۱، ص۲۹-۳۰</ref>، مرتفع شدن ابهام و مجملات و انحصار در این رابطه<ref>. مناهل العرفان، ۱۴۰۹، ص۱۱۰-۱۱۵.</ref> ، شناخت مصادیق مدنظر آیات به منظور تفسیر صحیح سور قرآن کریم<ref>. اسباب النزول، ۱۹۹۱، ص۸.</ref>  رفع اشکال و جلوگیرى از برداشت‌هاى ناصواب از آیه<ref>. البرهان،1302، ج۱، ص117</ref> ، شناخت حکمت و فلسفه تشریع احکام <ref>.همان، ص117</ref>  و نیز شناخت مكى و مدنى، ناسخ و منسوخ و محكم و متشابه از علوم و معارف قرآنى است.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/1486337/بررسی-اهميت-شأن-نزول-و-منابع-دستيابی-به-شأن-نزول . بررسی اهميت شأن نزول و منابع دستيابی به شأن نزول ]</ref> براساس کارکردهای مهم و قابل توجه این مهم، تبیین سبب نزول آیات در هریک از سور جایگاه مهمی در فهم و نوع برداشت ما از آیات را داشته است.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/3480197/اهمیت-اسباب‌النزول-در-فهم-قرآن-قابل-انکار-نیست . اهمیت اسباب‌النزول در فهم قرآن قابل انکار نیست ]</ref> درراستای اهمیت این امر، برخی محققان بی توجهی به سبب نزول آیات را مهمترین منشأ پلورالیزم بشمار آورده اند.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/3937140/بی‌توجهی-به-شأن-نزول-مهمترین-منشأ-پیدایش-پلورالیزم . بی‌توجهی به شأن نزول؛ مهمترین منشأ پیدایش پلورالیزم ]</ref> در مقابل این نظر، براساس گزارشات موجود، در تفسیر منسوب به امام حسن عسکری، باوجود توجه به مصاديق آيات، از سبب نزول های کمتری استفاده شده است.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/1630362/تفسير-منسوب-به-امام-عسكریع-به-اسباب-نزول-آيات-توجه-كمتری-دارد . تفسير منسوب به امام عسكری(ع)، به اسباب نزول آيات توجه كمتری دارد ]</ref> در آیه مبارکه «إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَآئِرِاللّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَیتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیهِ أَن یطَّوَّفَ بِهِمَا» برخی پنداشتند سعى میان صفا و مروه نه ‌تنها واجب نیست بلکه مباح است، عایشه با استناد به ‌سبب نزول آیه، فهم صحیح را تبیین نموده است. بر اساس روایات، این آیه هنگامى نازل شد که گروهى از مسلمانان در عمرة‌القضاء پنداشتند سعى میان صفا و مروه جایز نیست و نمودى از شرک است؛ زیرا مشرکان بر کوه صفا بتى به نام «اساف» و بر کوه مروه بتى به نام «نائله» نهاده بودند و میان آن دو بت سعى مى‌کردند؛ از این‌رو برخى مسلمانان از سعى میان آن دو خوددارى کردند؛ اما این آیه نازل شد و هر گونه اشکال و گناهى را در سعى میان صفا و مروه نفى کرد.<ref>. جامع‌البیان،1364، ج‌ ۲، ص ۶۳‌.</ref>