ارمیا

ارمیا؛ از پیامبرانی که وصف او در قرآن بیان شده است.

شناسه اسمی ارمیا

الف) نام ارمیا

حضرت ارمیا فرزند حلقیا، از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل در قرن ششم و هفتم پیش از میلاد بوده که نام او در قرآن به طور صریح ذکر نشده، ولی در منابع تفسیری و روایی در ذیل برخی از آیات قرآن از او یاد کرده اند. اصل نام این پیامبر در زبان عبری، پریم یاهو به معنی یهوه میبخشد است. این نام در منابع اسلامی به صورت ارمیاء، أرمياء، أورمياء و يرميا آمده است. برخی او را همان عزیر پیامبر دانسته اند که پس از مرگ صد ساله دوباره زنده شد. در روایتی آورده اند که ارمیا همان پیامبر دوره جالوت بوده که مردم از او خواستند تا برایشان شاه تعیین کند و او نیز طالوت را به فرمان خدا انتخاب کرد. برخی گفته اند زردشت شاگرد یا خدمتگزار یکی از شاگردان ارمیا بوده است.

ب) زمان و محل ولادت و وفات

ارميا حدود سال ۶۴۵ ق. م در عنانوت یا غنائوث واقع در شمال شرقی اورشلیم در خانواده ای روحانی زاده شد. پدر او از خادمان کنیسه عناتوت و روحانی برگزیده زمان داوود بوده است و در حدود ۵۹۰ ق. م در شهر (دفته) به نقلی به دست یهودان شهید شد.

شناسه شغلی و خدماتی

یکی از خدماتی که ارمیا انجام داده آبادسازی مصر پس از تخریب به دست بخت النصر است.

شناسه تبلیغی

خداوند ارمیا را برای ارشاد و هدایت شاه و عموم بنی اسرائیل به سویشان فرستاد. وی ابتدا خود را در انجام دادن این مسئولیت ناتوان می بیند و از خداوند یاری میخواهد. خداوند از قدرت بی نهایت خود و حمایت و همراهی اش با او در انجام دادن مسئولیت یاد می کند. همچنین گفته شده ارمیا به دلیل فساد اخلاقی مردم و ستمگری و بی سیاستی زمام داران و ضعف سیاسی از هر زمان و مکان و فرصتی برای پند و اندرز مردم استفاده میکرده است. همچنین به آنان از هجوم بخت النصر و تخریب اورشلیم خبر میدهد تا جایی که به او تهمت مزدوری بابل و خیانت به میهن زده شد و از سوی کاهنان و پیامبران دروغین آزار و اذیت دید و تا مرز کشته شدن پیش رفت.

منابع

این مدخل برگرفته از کتاب اشخاص و گروه ها در قرآن است و مقاله آن هنوز به طور کامل تدوین نیافته است.