آیه 46 سوره ابراهیم

از قرآن پدیا
نسخهٔ تاریخ ‏۱۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۱ توسط Bakeshlu (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{QTFrame|Surah=14|Ayah=46}} </div> رده:آیات سوره ابراهیم» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
وَقَدْ مَكَرُوا۟ مَكْرَهُمْ وَعِندَ ٱللَّهِ مَكْرُهُمْ وَإِن كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ ٱلْجِبَالُ
<< آیه قبل مشاهده آیه در سوره آیه بعد >>

ترجمه مکارم شیرازی

آنها نهایت مکر (و نیرنگ) خود را به کار زدند؛ و همه مکرها (و توطئه‌هایشان) نزد خدا آشکار است، هر چند مکرشان چنان باشد که کوه‌ها را از جا برکند!

ترجمه انصاریان

و آنان [نهایت] نیرنگشان را [بر ضدِّ خدا و پیامبران] به کار گرفتند، و [کیفر عقوبت دنیایی و آخرتی] نیرنگشان نزد خداست و هر چند که از نیرنگشان کوه‌ها از جا کنده شود. (۴۶)

ترجمه فولادوند

آنها نهايت مكر خود را به كار زدند، و همه مكرها (و توطئه‏ هاشان) نزد خدا آشكار است، هر چند كوهها با مكرشان از جا بركنده شود! (۴۶)

ترجمه الهی قمشه‌ای

و آن ستمکاران بزرگترین مکر و مهمترین سیاست خویش را به کار بردند ولی مکر آن‌ها پیش (قدرت و تقدیر) خدا (هیچ) است هر چند مکر (و سیاست) آن‌ها به پایه‏ای باشد که کوه‏ها بدان از جای کنده شوند. (۴۶)

معانی کلمات جدید