فرغ (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «فرغ» (FRĠ)؛ خالی بودن، آسوده و غیرمشغول بودن. ریشه فرغ، جمعا 6 بار در قرآن به‌کار رفته است.

ساخت‌های صرفی در قرآن

فَرَغَ (فعل مجرد): 2 بار

فارِغ (اسم فاعل): 1 بار

اَفرَغَ (فعل باب افعال): 3 بار

ریشه‌شناسی

زبان واژه آوانگاری معنا توضیحات ارجاع
فارسی بین‌المللی فارسی انگلیسی
آفروآسیایی باستان
سامی باستان
عبری פָּרַע پارَع pāraˁ تنها رها کردن، ول کردن let go, let alone Gesenius, 828
عبری جدید פָּרַע پارَع pāraˁ موی باز، بر unbind (hair), uncover
اوگاریتی DelOlmo,
آرامی פָּרַע پارَع pāraˁ بریدن، نابود کردن؛ رها کردن، آشفته کردن؛ به موی سر بی‌توجهی کردن

آشکار کردن (برداشتن پوشش)

to tear, destroy; to loosen, disarrange; to neglect the hair

to uncover

Jastrow, 1235-1236
פְּרַע پرَع peraˁ بهم ریختن؛ پاره کردن، باز کردن to disarrange; to tear open, uncover
سریانی ܦܪܥ پرَع peraˁ از پوشش درآوردن to uncover Zammit, 320
مندایی PRA پرا آزاد گذاشتن، مخصوصا تا آب آزادانه جریان یابد to let free; esp.

to let water flow freely

Macuch, 377-378
فنیقی Krahmalkov,
اکدی/آشوری Black,
حبشی Leslau,
سبائی Beeston,
عربی فرغ خالی بودن

آسوده و غیرمشغول بودن

مشکور، 639

Zammit, 320

منابع

فرغ (واژگان)

منابع ریشه شناسی