آیه 129 سوره توبه

فَإِن تَوَلَّوْا۟ فَقُلْ حَسْبِىَ ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ ٱلْعَرْشِ ٱلْعَظِيمِ

ترجمه مکارم شیرازی

اگر آنها (از حق) روی بگردانند، (نگران مباش!) بگو: «خداوند مرا کفایت می‌کند؛ هیچ معبودی جز او نیست؛ بر او توکّل کردم؛ و او صاحب عرش بزرگ است!»

پس اگر [منافقان] از حق روی گرداندند، بگو: خدا مرا بس است، هیچ معبودی جز او نیست، فقط بر او توکل کردم، و او پروردگار عرش بزرگ است. (۱۲۹)

اگر آنها روي (از حق) بگردانند (نگران مباش) بگو خداوند مرا كفايت مي‏كند هيچ معبودي جز او نيست، بر او توكل كردم و او پروردگار عرش بزرگ است. (۱۲۹)

پس (ای رسول) هر گاه مردم رو گردانیدند بگو: خدا مرا کفایت است که جز او خدایی نیست، من بر او توکل کرده‏ام و او رب عرش بزرگ است. (۱۲۹)

(تَوَكَّلْتُ = توكل كردم)