آیه 33 سوره روم

وَإِذَا مَسَّ ٱلنَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا۟ رَبَّهُم مُّنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَآ أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ

ترجمه مکارم شیرازی

هنگامی که رنج و زیانی به مردم برسد، پروردگار خود را می‌خوانند و توبه‌کنان بسوی او بازمی‌گردند؛ امّا همین که رحمتی از خودش به آنان بچشاند، بناگاه گروهی از آنان نسبت به پروردگارشان مشرک می‌شوند.

ترجمه انصاریان

هنگامی که به مردم آسیب و گزندی برسد، پروردگارشان را در حالی که به سوی او روی آورده اند، می‌خوانند، سپس زمانی که رحمتی از سوی خود [چون نعمت، ثروت، اولاد و امنیت] به آنان بچشاند، ناگهان گروهی از آنان به پروردگارشان شرک می‌ورزند. (۳۳)

ترجمه فولادوند

هنگامي كه ضرر و ناراحتي به مردم برسد پروردگار خود را مي‏خوانند و به سوي او باز مي‏گردند اما هنگامي كه رحمتي از خودش به آنها بچشاند گروهي از آنان نسبت به پروردگارشان مشرك مي‏شوند. (۳۳)

ترجمه الهی قمشه‌ای

و مردم (عادتشان این است که) هر گاه رنج و المی سخت به آن‌ها رسد در آن حال خدای خود را به دعا می‏خوانند و به درگاه او با تضرع و اخلاص روی می‏کنند و پس از آن‌که خدا به آن‌ها رحمت خود را چشانید (و از آن سختی نجاتشان داد) آن گاه باز گروهی از آن‌ها به خدای خود مشرک می‏شوند. (۳۳)

معانی کلمات جدید