صدی (صدا)
ریشه «صدی» (ṢDY)؛ سر و صدا، فریاد زدن. این ریشه در این معنا، تنها یک بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
صدو: كف زدن. در مجمع فرموده: تصديه زدن دست بر دست است. و صدى بمعنى صداى كوه و غيره از آنست. (صدائيكه از كوه منعكس ميشود) «وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكاءً وَ تَصْدِيَةً» انفال: 35 (قاموس قرآن، ج4، ص120).
ساخت‌های صرفی در قرآن
تَصدیَة (مصدر باب تفعیل): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | تَصدیَة | تَصدیَة | تَصدیَة | صدو: كف زدن | قاموس قرآن، ج4، ص: 120 | |
| آفروآسیایی | *c̣ad- | صد | shout, speak | فریاد زدن، حرف زدن | ||
| سامی | *ṣad- | صد | 'shout' | 'فریاد زدن' | ||
| عربی | ṣdd i,25 | صدد ِ\5 | ||||