ذبح (ریشه)
ریشه «ذبح» (D̠BḤ)؛ سر بریدن، قربانی کردن. این ریشه 9 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
ذبح: سر بريدن. راغب ميگويد: اصل ذبح پاره كردن گلوى حيوانات است و بمعنى مذبوح نيز آمده است. «إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تَذْبَحُوا بَقَرَةً» بقره: 67 «وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ» صافات: 107 (قاموس قرآن، ج3، ص3).
ساخت‌های صرفی در قرآن
ذَبَحَ (فعل مجرد): 5 بار
ذِبح (اسم): 1 بار
ذَبَّحَ (فعل باب افعال): 3 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | ذَبَحَ | ذَبَحَ | ذَبَحَ | ذبح: سر بريدن | قاموس قرآن، ج3، ص: 3 | |
| آفروآسیایی | *ǯVbVḥ- | ذبح | make a sacrifice | قربانی کردن | ||
| سامی | *d_VbVḥ- | ذبح | 'slaughter' 1, 'sacrifice' 2 | "ذبح" 1، "قربانی" 2 | ||
| اکدی | zebû NB 1, 2 | زِبُ \ | ||||
| اگاریتی | dbḥ 1 | دبح | ||||
| فنیقی | zbḥ 1 | زبح | ||||
| عبری | zbḥ 2 | زبح | ||||
| آرامی بایبل | dbḥ 2 | دبح | ||||
| عربی جنوبی | d_bḥ 1, 2 | ذبح \ | ||||
| گعز | zbḥ 1,2 | زبح \ | ||||
| عربی | d_bḥ 1, 2 | ذبح \ | ||||