ذبح (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «ذبح» (D̠BḤ)؛ سر بریدن، قربانی کردن. این ریشه 9 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

ذبح: سر بريدن. راغب ميگويد: اصل ذبح پاره كردن گلوى حيوانات است و بمعنى مذبوح نيز آمده است‏. «إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ‏ تَذْبَحُوا بَقَرَةً» بقره: 67 «وَ فَدَيْناهُ‏ بِذِبْحٍ‏ عَظِيمٍ» صافات: 107  (قاموس قرآن، ج3، ص3).

ساخت‌های صرفی در قرآن

ذَبَحَ (فعل مجرد): 5 بار

ذِبح (اسم): 1 بار

ذَبَّحَ (فعل باب افعال): 3 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن ذَبَحَ ذَبَحَ ذَبَحَ ذبح: سر بريدن قاموس قرآن، ج‏3، ص: 3
آفروآسیایی *ǯVbVḥ- ذبح make a sacrifice قربانی کردن
سامی *d_VbVḥ- ذبح 'slaughter' 1, 'sacrifice' 2 "ذبح" 1، "قربانی" 2
اکدی zebû NB 1, 2 زِبُ \
اگاریتی dbḥ 1 دبح
فنیقی zbḥ 1 زبح
عبری zbḥ 2 زبح
آرامی بایبل dbḥ 2 دبح
عربی جنوبی d_bḥ 1, 2 ذبح \
گعز zbḥ 1,2 زبح \
عربی d_bḥ 1, 2 ذبح \

منابع

ذبح (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2