اصیل (ریشه)
ریشه «اصیل» (ˀaṣīl)؛ عصرگاهان. این ریشه 7 بار در قرآن آمده است.
معنای لغوی
اَصِيل: وقت ما بعد عصر تا مغرب (اقرب الموارد) «وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا» (احزاب: 42). او را بامداد و آخر روز تسبيح گوئيد. جمع آن در قرآن فقط آصال استعمال شده «يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ رِجالٌ» (نور: 36) براى خدا در آن خانهها بامدادان و پسينان مردانى تسبيح گويند «أَصِيلٌ» چهار بار و «آصَالٌ» سه بار در قرآن آمده است (قاموس قرآن، ج1، ص88).
ساخت‌های صرفی در قرآن
أصیل (اسم): 7 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | أصیل | أصیل | أصیل | أَصِيل: وقت ما بعد عصر تا مغرب (اقرب الموارد) «وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا» احزاب: 42 او را بامداد و آخر روز تسبيح گوئيد. | قاموس قرآن، ج1، ص: 88 | |
| آفروآسیایی | *ʔVc̣al- | ءصل | rope; attach | طناب؛ بستن و ضمیمه کردن | ||
| سامی | *ʔ/wVṣVl- | ءصل/
وصل |
'join' 1, 'attach' 2 | 'پیوستن' 1، 'پیوست' 2 | ||
| عبری | ʔṣl 2 | ءصل | ||||
| عربی | wṣl 1 | وصل | ||||
منابع
اصیل (واژگان)