اشر (ریشه)
ریشه «اشر» (ˀŠR)؛ شرور. این ریشه 2 بار در قرآن به شکل صفت «أشِر» آمده است.
معنای لغوی
اَشِر: (بر وزن كتف) خود پسند. متكبر. طاغى. راغب گويد آن شدت بطر است. بطر: طغيان و خود گم كردنى كه از وفور نعمت و قدرت ناشى ميشود. «بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ. سَيَعْلَمُونَ غَداً مَنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ» (قمر: 25- 26) بلكه او (پيغمبر) دروغگوى متكبّر است فردا. حتما ميدانند دروغگوى متكبّر كيست. اين كلمه فقط دو بار در قرآن يافت ميشود.
ساخت‌های صرفی در قرآن
أشِر (صفت): 2 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | أشِر | أشِر | أشِر | أَشِر: خود پسند | قاموس قرآن، ج1، ص: 87 | |
| آفروآسیایی | *ŝar- | شر | be bad, angry | بد بودن، عصبانی بودن | ||
| سامی | *ŝxar- | شر | 'be bad' | بد بودن | ||
| عربی | šrr u/a/i,4 | شرر | ||||
منابع
اشر (واژگان)