اذی (ریشه)
ریشه «اذی» (ˀD̠Y)؛ ناخوشایند، اذیت. این ریشه جمعا 24 بار در قرآن آمده است.
معنای لغوی
أَذى: نا خوش آيند. نا پسند «لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى» (بقره 264). صدقات خود را با منت گذاردن و كار نا پسند باطل نكنيد. گوئيم: فلانى مرا اذيت كرد يعنى در باره من كار نا پسندى انجام داد (قاموس قرآن، ج1، ص: 58).
ساخت‌های صرفی در قرآن
آذَیَ (باب افعال): 15 بار
أذَی (اسم): 9 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | آذَیَ | آذَیَ | آذَیَ | أَذى: نا خوش آيند | قاموس قرآن، ج1، ص: 58 | |
| آفروآسیایی | *ʔaǯ- (?) | ءذ | be sad, angry | غمگین بودن، عصبانی بودن | ||
| سامی | *ʔad̠ay- | ءذی | 'be sad' | غمگین بودن' | ||
| عربی | ʔd̠y | ءذی َ | a,1,14 | |||