هاروت و ماروت

هاروت و ماروت؛ فرشتگانی یاد شده در قرآن.

معرفی

نام هاروت و ماروت در سوره بقره آیه ۱۰۲ ذکر شده و در همین آیه به قصه این دو فرشته اشاره شده است. هاروت و ماروت یادآور اسامی مزدوج قرآنی دیگری چون يأجوج و مأجوج و هابیل و قابیل است. در اوستا الفاظ هورودات - خرداد و امردات (=امرداد، به معنی بی مرگ) به چشم میخورد و بسیاری از قصه شناسان و زبانشناسان معاصر برآنند که نام هاروت و ماروت همان نام امشاسپندان اوستایی خرداد و مرداد است( جفری واژه های دخیل قرآن) درباره قصه هاروت و ماروت بعضی از مفسران برآنند که چون در زمان ادریس پیغمبر، مردم به جادوگری پرداخته بودند و از آن راه به گمراهی می افتادند خداوند این دو فرشته یا دو مرد نیکوکار را مأمور کرد که به مردم حقیقت سحر را بیاموزند تا از فریفته شدن در امان بمانند. همچنین در بعضی تفاسیر آمده است که هاروت و ماروت دو فرشته بودند که خداوند به آنها طبع آدمی میدهد و به زمین فرود می آیند و گرفتار وسوسه و گناه میشوند و به کیفر گناهانشان مستوجب عذاب خدا میشوند و به جای عذاب آخرت عذاب اینجهانی را بر می گزینند و چون اهل زمین نماز دیگر بگذارند هاروت و ماروت را در چاهی بیاویزند و عذاب میکنند تا دیگر روز و گویند که کسی که خواهد که جادوی آموزد بدان سر چاه [در بابل] شود و از ایشان سخنها پرسد و گوید جادوی از ایشان آموزد.

منابع

این مدخل برگرفته از دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی است و مقاله آن هنوز به طور کامل تدوین نیافته است.