الف (هزار)
ریشه «ألف» (ˀalf)؛ هزار. این واژه 14 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
ألف: هزار. از اسماء عدد است و جمع آن در قرآن كريم ألوف و آلاف بكار رفته است (قاموس قرآن، ج1، ص94).
ساخت‌های صرفی در قرآن
ألف (جمع: اُلوف، آلاف): 14 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | واژه | آوانگاری | معنا | توضیحات | ارجاع | ||
| فارسی | بین‌المللی | فارسی | انگلیسی | ||||
| آفروآسیایی باستان | |||||||
| سامی باستان | |||||||
| عبری | אֶלֶף | اِلِپ | ˀelep | هزار | thousand | Gesenius, 48 | |
| اوگاریتی | alp | الپ | هزار | thousand | مأخوذ از معنای «(گله) جمع شده» | DelOlmo, 62 | |
| آرامی | אֲלַף | اَلَپ | ˀalap | هزار | thousand | Jastrow, 72 | |
| سریانی | ܐܠܦ | اُلِپ | olep | یک هزار | a thousand | PayneSmith, 18 | |
| مندایی | alpa | اَلپا | هزار | thousand | Macuch, 21 | ||
| فنیقی | ˀLP | الپ | هزار | thousand | Krahmalkov, 55
Hoftijzer, 65 | ||
| اکدی/آشوری | elēpu | اِلِپو | جوانه زدن، رشد کردن | to sprout, grow | Black, 69 | ||
| سبائی | ˀLF | الف | هزار | thousand | Beeston, 5 | ||
| عربی | ألف | هزار | مشکور، ج1، ص31
Zammit, 76 | ||||
منابع
ألف (آیات)