نسفی، عبدالله بن احمد
ابوالبركات عبدالله بن احمد بن محمود نسفی (درگذشت: 710ق)، ملقب به حافظ‌الدين نسفی، از علماى حنفى مذهب.
زندگی‌نامه
وی اهل «نَسَف»، از بلاد سِند مابين جيحون و سمرقند است كه به آن نَخشَب هم گفته مى‌شود. در این دیار، علماى فراوانى در علوم و فنون مختلف در آن پرورش يافته‌اند. وى در دورانى زندگى مى‌كرد كه بلاد مسلمين، به خاطر حمله مغولان، دچار جنگ و خونريزى بوده و عالمان بزرگى در اين ايام از دست رفتند. مصادر تاريخى، اشاره‌اى به مسافرت‌هاى علمى وى نكرده‌اند، مگر سفر او در اواخر عمرش به بغداد كه صاحب «كشف الظنون» متذكر آن گرديده است[۱].
مدارک التنزيل و حقائق التأويل في التفسير
مدارک التنزيل و حقائق التأويل في التفسير از جمله تفاسير عربى قرن هفتم مى‌باشد. این تفسیر در زمره تفاسیر کلامی قرار می‌گیرد و به‌طور مشخص به مکتب کلامی «ماتریدی» تعلق دارد. از جمله دیگر تفسیرهای ماتریدی می‌توان به تفسیر ماتریدی به نام تأویلات القرآن، تفسیر متشابه القرآن نوشته قاضی عبدالجبار همدانی و حدائق ذات بهجه تألیف عبدالسلام قزوینی اشاره کرد[۲].
نویسنده در اين اثر، از روش تفسير قرآن به قرآن، روش عقلى و اجتهادى و روش روايى، كه شامل تفسير قرآن به وسيله روايات پيامبر(ص)، اهل‌بيت(ع) و سخنان صحابه و تابعان مى‌باشد، بهره برده است. از خلال مباحث اين كتاب، مى‌توان دريافت كه نویسنده، از پانزده كتاب در علم بلاغت و ادب، تأويلات قرآنى، اعراب قرآن، اصول و فروع فقه، تفسير و قراءات استفاده كرده است[۳].
منابع
ایکنا
ویکی نور