آیه 35 سوره کهف: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{QTFrame|Surah=18|Ayah=35}} </div> رده:آیات سوره نحل» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{QTFrame|Surah=18|Ayah=35}} | {{QTFrame|Surah=18|Ayah=35}} | ||
</div> | </div> | ||
[[رده:آیات سوره | [[رده:آیات سوره کهف]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۳
وَدَخَلَ جَنَّتَهُۥ وَهُوَ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِۦ قَالَ مَآ أَظُنُّ أَن تَبِيدَ هَٰذِهِۦٓ أَبَدًا
| << آیه قبل | مشاهده آیه در سوره | آیه بعد >> |
ترجمه مکارم شیرازی
و در حالی که نسبت به خود ستمکار بود، در باغ خویش گام نهاد، و گفت: «من گمان نمی‌کنم هرگز این باغ نابود شود!
ترجمه انصاریان
و در حالی که [به سبب غرور و عصیان] بر خویشتن ستمکار بود، به باغش وارد شد [و] گفت: گمان نمی‌برم که این باغ هرگز نابود شود؛ (۳۵)
ترجمه فولادوند
و در حالي كه به خود ستم مي كرد در باغش گام نهاد و گفت من گمان نميكنم هرگز اين باغ فاني و نابود شود. (۳۵)ترجمه الهی قمشه‌ای
و روزی به باغ خود در حالی که به نفس خود ستمکار بود (چون عمر را به کفر و گناه و غفلت از خدا میگذرانید با کمال غرور) داخل شد، گفت: گمان ندارم هرگز این باغ نابود شود. (۳۵)معانی کلمات جدید
(اَنْ تَبيدَ = كه نابود شود) ( ما أظُنُّ = گمان نمی كنم)