روحی برندق، کاوس

دکتر کاوسی (محمد) روحی

روحی برندق، کاوس (محمد) (زاده 1346 شمسی)؛ دانشیار و عضو هیئت علمی گروه علوم قرآن و حدیث در دانشگاه تربیت مدرس است.

زندگی‌نامه

حجت‌الإسلام دکتر کاوس (محمد) روحی برندق، متولد 1346 است. او همزمان با تحصیل در مقطع دبیرستان، از سال 1361 وارد حوزه علمیه قم شد و پس از گذراندن دروس مقدماتی و سطوح حوزوی تا سال 1368، به مدت 14 سال در درس خارج فقه و اصول آیات عظام فاضل لنگرانی، تبریزی، وحید خراسانی و مرحوم آیت‌الله بهجت شرکت جست. ایشان همزمان در حیطه اخلاقی و عرفان عملی از محضر آیت الله پهلوانی تهرانی (سعادت پرور) به‌مدت 20 سال بهره جسته و مباحث عالی فلسفی و عرفان نظری را نیز نزد اساتید بزرگی چون آیت‌الله جوادی آملی و علامه حسن‌زاده آملی فرا گرفته است. ایشان در دروس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی نیز به‌مدت 30 سال شرکت می‌کرده است. ایشان در سال 1384 سطح چهار حوزوی را به‌پایان رسانید.

وی سپس در مقطع دکتری رشته مدرسی معارف، گرایش مبانی نظری اسلام، در دانشگاه معارف اسلامی به تحصیل پرداخت و در سال 1394 موفق به دریافت مدرک دکتری تخصصی معارف اسلامی از این دانشگاه شد. موضوع رساله دکتری وی، «توجیه عقلانی استناد گناه به معصومین علیهم السلام در نصوص دینی(قرآن و احادیث)» بود.

دکتر روحی از سال 1389 عضو هیات علمی گروه علوم قرآن و حدیث در دانشگاه تربیت مدرس بوده و در سال 1395 نیز حائز رتبه دانشیاری شده است.

سوابق علمی و اجرایی

عضو هیئت علمی گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تربیت مدرس

عضو هیئت تحریریه مجله مطالعات ترجمه قرآن و حدیثمدیر مسئول مجله پژوهشنامه علم دینی

مدیر مسئول مجله تفسیر القرآن بالقرآن،

تدریس دروس سطح عالی و خارج حوزوی،

تدریس در دانشگاه تهران و دانشگاه تربیت مدرس،

نگارش مقالات علمی و پژوهشی متعدد،

تصنیف، تالیف و ترجمه افزون بر 20 جلد کتاب

راهنمایی و مشاوره رساله‌های دکتری و پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد.

دکتر روحی در عرصه‌های مختلف فرهنگی و اجتماعی نیز حضوری فعال داشته و کارشناسی و مشاوره تعداد زیادی از برنامه‌های تلوزیونی مذهبی را برعهده داشته است.

آثار و تألیفات

او علاوه بر تدریس در حوزه‌‌های علمیه، به تدریس در دانشگاه‌ها نیز مشغول است و تاکنون آثار متعددی را به رشته تحریر درآورده است. برخی از این آثار عبارتند از:

پرتو عشق (درآمدي بر اخلاق و عرفان امام خميني)، 1392

تفسير واژگان قرآن كريم، 1392

«ترجمه اقبال الاعمال»،

آداب المريدين، 1391

«نقد شبهه تعارض آیات علم غیب در قرآن»، و ....

دیدگاه‌ها

راهکار ترک معصیت

ایشان معتقد است: «راهکار گناه نکردن عبارت از مراقبه است؛ آیت‌الله بهجت می‌گفتند که توصیه، ترک معصیت است، اما این کار بدون مراقبه دائمی امکان‌پذیر نیست. تا زمانی که انسان به این مقوله دقت نکند در این کار موفق نخواهد بود و گناه به سراغش می‌رود».

شرط اصلی توبه

ایشاد درباره شرط توبه می‌فرماید: «یکی از شروط اصلی در توبه باید به آن ملتزم شویم، نیت ترک دائمی آن گناه است که البته با یاری خداوند میسر می‌شود، اما اگر کسی چنین نیتی نداشته باشد و در هنگام توبه، مجدداً چنین نیتی داشته باشد که باز هم به این گناه بازمی‌گردد، خداوند را به سخره گرفته است».

مناجات دائمی با خدا

ایشان با استناد به سخن امام سجاد(ع) که می‌فرماید: خدایا خلوت و تنهایی را برای من آراسته جلوه بده تا بتوانیم در طول شبانه‌روز با تو مناجات کنم، معتقد است: «شاید سؤال شود که چطور می‌شود در طول شبانه‌روز هم مناجات کرد. انسان باید کارها و وظایف شغلی‌اش را طوری انجام دهد که گویی با خدا معامله می‌کند و توجه‌اش همواره به اوست. این رفتار در واقع مناجات دائمی با خداست».

راه ملاقات با امام عصر (عج)

ایشان به نقل از آیت الله بهجت می فرمایند: «خیلی‌ها تلاش می‌کنند امام زمان(عج) را ببینند که فضیلت خوبی است، اما بالاتر آن است که امام(عج) به ملاقات شما بیاید و راهش نیز گناه نکردن است».

چگونه شاکر حقیقی خداوند باشیم؟

ایشان با اشاره به سخن امام سجاد(ع) در باب نحوه ستایشگری خداوند که می‌فرمایند: «حَمْداً ظَاهِرُهُ وَفْقٌ لِبَاطِنِهِ وَ بَاطِنُهُ وَفْقٌ لِصِدْقِ النِّيَّةِ»، معتقدند: «این یعنی تعبیر «الحمدلله» و ستایش الهی باید در ظاهر و باطن انطباق داشته باشد؛ یعنی وقتی در زبان خداوند را ستایش می‌گوییم در دل نیز واقعاً چنین باشد. تا زمانی که منیت وجود دارد، راه برای ستایشگری بسته است».

آیا ما نیز می‌توانیم معصوم از گناه شویم؟

ایشان بر این عقیده‌اند که: «پس از چهارده معصوم(ع) دیگران هم می‌توانند معصوم شوند و حداقل از گناه عصمت پیدا کنند. راهش این است که معرفت خود را بالا ببرند که اصلاً به گناه اهمیت ندهند و آن را مانند سم و نجاست بدانند که حتی از بوی آن نیز دوری کنند؛ لذا اگر انسان تمرین کند، می‌تواند آرام‌آرام به عصمت برسد».

نقطه آغاز مراقبه

ایشان در پاسخ به این سؤال که «مراقبه را از کجا آغاز کنیم؟» معقتد است: کنترل دل، خیال و روح امکان‌پذیر است، اما راهش این است که از کارهای کوچک آغاز کنیم. مثلا در ابتدا بر چشم خود کنترل داشته باشیم. در نگاه به نامحرم برای فرد متدین دو گناه و برای کسی که لاابالی است یک گناه وجود دارد، به دلیل اینکه فرد متدین هم نگاه می‌کند و هم وانمود می‌کند که نگاه نکرده است.

نشاط دائمی مؤمن

ایشان در پاسخ به این پرسش که «چرا مؤمن همواره بانشاط است؟» بیان می‌دارند: «مؤمن همواره بانشاط است، چون با خداوند زندگی می‌کند و اگر کار خوبی انجام دهد، می‌بالد که در پیشگاه خدا کار خوبی کرده و اگر کار بدی انجام دهد نیز نشاط خود را با رجوع به درگاه الهی بازمی‌یابد. بنابراین، زمانی که بد هستیم هم نباید از درگاه خدا فرار کنیم و خود را در سایه‌سار رحمت خداوند قرار دهیم».

منابع

ایکنا دانشگاه تربیت مدرس

دانشگاه معارف اسلامی

امامت پدیا

پاورقی ها