فرغ (ریشه)

ریشه «فرغ» (FRĠ)؛ خالی بودن، آسوده و غیرمشغول بودن. ریشه فرغ، جمعا 6 بار در قرآن به‌کار رفته است.

ساخت‌های صرفی در قرآن

فَرَغَ (فعل مجرد): 2 بار

فارِغ (اسم فاعل): 1 بار

اَفرَغَ (فعل باب افعال): 3 بار

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان							Orel,
سامی باستان
عبری	פָּרַע	پارَع	pāraˁ	تنها رها کردن، ول کردن	let go, let alone		Gesenius, 828
عبری جدید	פָּרַע	پارَع	pāraˁ	موی باز، بر	unbind (hair), uncover
اوگاریتی							DelOlmo,
آرامی	פָּרַע	پارَع	pāraˁ	بریدن، نابود کردن؛ رها کردن، آشفته کردن؛ به موی سر بی‌توجهی کردن آشکار کردن (برداشتن پوشش)	to tear, destroy; to loosen, disarrange; to neglect the hair to uncover		Jastrow, 1235-1236
	פְּרַע	پرَع	peraˁ	بهم ریختن؛ پاره کردن، باز کردن	to disarrange; to tear open, uncover
سریانی	ܦܪܥ	پرَع	peraˁ	از پوشش درآوردن	to uncover		Zammit, 320
مندایی	PRA	پرا		آزاد گذاشتن، مخصوصا تا آب آزادانه جریان یابد	to let free; esp. to let water flow freely		Macuch, 377-378
فنیقی							Krahmalkov,
اکدی/آشوری							Black,
حبشی							Leslau,
سبائی							Beeston,
عربی	فرغ			خالی بودن آسوده و غیرمشغول بودن			مشکور، 639 Zammit, 320

منابع

فرغ (واژگان)

منابع ریشه شناسی