یحیی صنوبر لین سونگ: تفاوت میان نسخه‌ها
Parsaeiyan (بحث | مشارکتها) جز (Parsaeiyan صفحهٔ یحی صنوبر لین سونگ را به یحیی صنوبر لین سونگ منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
[https://iqna.ir/fa/news/3884765/%D9%86%D8%B4%D8%B1%DB%8C%D9%87-%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%AD%D9%87-%7C-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86%E2%80%8C%D9%BE%DA%98%D9%88%D9%87-%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%81%D8%B3%D9%88%D8%B1-%DB%8C%D8%AD%DB%8C%DB%8C-%D9%84%DB%8C%D9%86-%D8%B3%D9%88%D9%86%DA%AF دوهفته‌نامه رایحه، سال چهارم، شماره پنجاه و یکم، 15 اسفند 1387.] | [https://iqna.ir/fa/news/3884765/%D9%86%D8%B4%D8%B1%DB%8C%D9%87-%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%AD%D9%87-%7C-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86%E2%80%8C%D9%BE%DA%98%D9%88%D9%87-%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%81%D8%B3%D9%88%D8%B1-%DB%8C%D8%AD%DB%8C%DB%8C-%D9%84%DB%8C%D9%86-%D8%B3%D9%88%D9%86%DA%AF دوهفته‌نامه رایحه، سال چهارم، شماره پنجاه و یکم، 15 اسفند 1387.] | ||
</div> | </div> | ||
[[رده:قرآن پژوهان مسلمان ایرانی]] | |||
[[رده:قرآن پژوهان مسلمان چینی]] | |||
[[رده:مترجمان قرآن]] | |||
[[رده:مترجمان قرآن به زبان چینی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۹
یحیی صنوبر لین سونگ(زاده 1978 م)؛ محقق و مترجم قرآن کریم در چین. پروفسور یحیی صنوبر لین سونگ، قرآن‌پژوه چینی دارای تألیفات متعددی در حوزه علوم اسلامی و ترجمه قرآن است. وی در سال 1978 میلادی، کتاب «ختم قرآن» که گزیده‌ای از سوره‌های کوتاه و بلند قرآن کریم است را به سبک شعر به زبان چینی ترجمه کرد. کتاب دو زبانه چینی - عربی «ترجمه منظوم قرآن» نیز از وی، در سال 1988 میلادی در کشور چین به صورت موزون و مسجع به چاپ رسید که اثری ارزشمند در حوزه ادبیات نوین چینی محسوب می‌شود و مورد استقبال گسترده قرار گرفت.
زندگی‌نامه
یحیی صنوبر لین سونگ ( Yahaya. Sainubaier. Linsong) در سال 1930 میلادی در خانواده‌ای مسلمان در منطقه «شا دیان» (Sha dian) از استان «یان نُن» (Yun nan)؛ در جنوب غربی چین که دارای فرهنگ اسلامی غنی و جمعیت قابل توجهی از مسلمانان است، متولد شد. لین سونگ در زمان کودکی در محضر استاد «محمد مکین» دانشمند بزرگ چینی که فارغ‌التحصیل دانشگاه الازهر مصر و از مترجمین قرآن بود، معارف قرآنی و زبان عربی آموخت و همچنین نزد «سلام الدین» یکی از روحانیون معروف چین، به یادگیری روخوانی و تجوید پرداخت. پس از تحولات گسترده سیاسی حزب کمونیست در چین و طرح سیاست‌های اصلاحات و درهای باز توسط «دنگ شیائوپنگ» و به وجود آمدن چین جدید، یحیی لین سونگ به هدف تحصیل و تقویت در زبان عربی به پکن مهاجرت کرد و به تدریس در دبیرستانی وابسته به یکی از دانشگاه‌های معروف چین مشغول شد و سرانجام به دانشگاه ملیت‌های مرکزی چین منتقل شد. وی سال‌ها به تدریس ادبیات چینی و پژوهش در زمینه ادبیات کلاسیک و قدیم کشورش مشغول بود و آثار مکتوب چینی، ادبیات دوران (Yuan)، ادبیات دوران (Sun)، اشعار دوران امپراطوری تانگ و تاریخ ادبیات چین به را به دانشجویان تدریس کرد و در زمینه ادبیات قدیم چینی تجربه‌های ارزشمندی کسب کرد و از طریق پژوهش و مطالعه درباره فلسفه، تاریخ و ادبیات نویسندگان مسلمان، دین اسلام و نژاد خود، اطلاعات فراوانی به دست آورد که منجر به نگارش مقاله‌های متعددی شد.
گزیده‌ای از آثار پرفسور یحیی صنوبر لین سونگ
پروفسور لین سونگ کتاب‌ها و مقالات متعددی به رشته تحریر درآورده است و در میان مکتوبات وی، آثار ارزشمندی در حوزه علوم اسلامی و قرآن وجود دارد. گزیده‌هایی از قرآن، 1981 پکن؛ مجموعه دانستنی‌های قرآن، 1995 شانگهای؛ بررسی و تحلیلی بر ترجمه‌های قرآن به زبان چینی، 1991-1995 شانگهای؛ سفرنامه مکه، مجموعه اشعار سفر به جنوب Gan su، 1992 پکن؛ تفسیرMeng zi، 1996 تایوان؛ مدایح، 1992Ning xia ؛ مخمس، شعر عربی در مدح پیامبر اسلام (ص)، 1992 Ning xia از جمله این آثار هستند.
از مهم‌ترین آثار پروفسور لین سونگ، ترجمه چینی کتاب «ختم قرآن» به صورت مسجع و به زبان شعر است که مورد توجه ادب‌دوستان مسلمان و غیرمسلمان کشورش قرار گرفت. تا قبل از سال 1979 میلادی، مسلمانان چین در حوزه قرآن اثری منظوم در اختیار نداشتند که با ابتکار لین سونگ این اثر ارزشمند در اختیار آنها قرار گرفت. کتاب «ختم قرآن» منتخبی از سوره‌های بلند و کوتاه قرآن است که توسط لین سونگ به صورت شعر به زبان چینی ترجمه شد. این کتاب با استقبال گسترده‌ای مواجه شد و پروفسور لین سونگ صدها نامه دریافت کرد که از وی درخواست داشتند با همین سبک نگارش، تمام سوره‌های قرآن را ترجمه کند. لین سونگ پس از سه سال تلاش شبانه‌روزی، نخستین پیش‌نویس ترجمه منظوم قرآن به زبان چینی را آماده و برای بررسی به بخش دینی ارائه کرد. دو سال پس از آن، در سال 1988 میلادی، «ترجمه منظوم قرآن» به صورت کتاب دو زبانه چینی – عربی، در شمارگان بالا چاپ و در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفت. پروفسور لین سونگ ترجمه منظوم قرآن به زبان چینی را کاری نیازمند تلاش فراوان توصیف می‌کند. او برای ارائه ترجمه‌ای منظوم، کامل و مطلوب از قرآن کریم، به مطالعه و بررسی تمام کتاب‌های صداشناسی چینی پرداخت. با توجه به اینکه علوم دینی حوزه تخصصی تحصیلی وی نبود، اما وی در کنار فعالیت‌های علمی رشته خود، به تحقیق و مطالعه در حوزه علوم دینی و قرآنی پرداخت.
پروفسور لین سونگ به دلیل اهمیت قرآن به عنوان منبع اصلی تنظیم قانون اساسی در کشورهای اسلامی و راهنمای زندگی مسلمانان و لزوم مراجعه به آن، برای کمک به کسانی که می‌خواهند قرآن را از جهات گوناگون مورد مطالعه و بررسی قرار دهند، با همکاری چهل نفر از اندیشمندان جوان چینی، به تدوین و گردآوری بزرگ‌ترین فرهنگ‌نامه موضوعی قرآن به زبان چینی مشغول شد. این فرهنگ‌نامه به صورت موضوعی تدوین و واژه‌های قرآنی به همراه تلفظ لاتین آنها و مذکر و مؤنث، مفرد یا جمع بودن واژه و دیدگاه‌های تفسیری متفاوت مفسران درمورد معانی برخی از کلمات، همراه با تفاسیر در کنار واژه عربی تألیف می‌شود. درمورد برخی کلمات متشابه مانند برخی از حروف مقطعه نیز نظرات مفسران توضیح داده شده است. به عقیده لین سونگ، شاخصه مهم این فرهنگ‌نامه، دسته‌بندی و فهرست‌بندی موضوعات گوناگونی است که از آن جمله می‌توان به آیه‌های حکمت آمیز و کلمات کوتاه قرآنی اشاره کرد. پروفسور لین سونگ به علت سن بالا و عدم احاطه به تمام دانش‌های قرآنی، از چهل نفر از جوانان مسلمان و نخبه چینی برای تدوین این اثر ارزشمند کمک گرفته است؛ اما با توجه به اینکه این افراد در نقاط مختلف کشور چین زندگی می‌کنند، کار تألیف فرهنگ‌نامه به کندی پیش می‌رود؛ با این وجود هم‌زمان با کامل شدن برخی از فصول، به صورت آزمایشی آنها را در سایت اطلاع رسانی قرآن به زبان چینی منتشر می‌کنند. عناوین برخی از فصول این فرهنگ‌نامه از این قرار است: معرفی نام سوره‌ها، نام‌های خداوند، توحید، دیدگاه‌های اجتماعی، ازدواج و خانواده، داستان شخصیت‌های برجسته و ... .
منابع
دوهفته‌نامه رایحه، سال چهارم، شماره پنجاه و یکم، 15 اسفند 1387.