مصلایی پور، عباس

دکتر عباس مصلایی پور

دکتر عباس مصلایی پور یزدی؛ دانشیار و عضو هیئت علمی گروه علوم قرآن و حدیث در دانشگاه امام صادق علیه‌السلام.

تحصیلات

دکتر عباس مصلایی‌پور، دکتری خود را در رشته الهیات، معارف اسلامی و ارشاد از دانشگاه امام صادق علیه‌السلام اخذ کرده و در همان دانشگاه نیز به عضویت هیئت علمی گروه علوم قرآن و حدیث در آمده است. او اکنون دارای مرتبه دانشیاری است. وی در سال 1397، برای مدت یک‌سال از سوی حجت الاسلام و المسلمین دکتر سعدی به ریاست دانشکده الهیات، معارف اسلامی و ارشاد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام منسوب شد.

سوابق علمی و اجرایی

• دانشیار و عضو هیئت علمی گروه علوم قرآن و حدیث
• معاون پژوهشی دانشکده الهیات، معارف اسلامی و ارشاد، سال‌های 1394 تا 1397.
• معاون گروه معارف اسلامی و دروس عمومی                           
• رئیس کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه امام صادق علیه السلام           
• عضو هیأت تحریریه نشریه علمی پژوهشی مطالعات قرآن و حدیث                     
• عضو هیأت تحریریه نشریه علمی پژوهشی مطالعات ترجمه قرآن و حدیث                       
• عضو هیأت تحریریه نشریه علمی پژوهشی کتاب قیّم
• عضو هیأت تحریریه دوفصلنامه پژوهش های میان رشته ای قرآن کریم
• عضو هیأت تحریریه دوفصلنامه مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی
• عضو هیأت تحریریه دوفصلنامه علوم تربیتی از دیدگاه اسلام
• تدریس دروس معارف اسلامی (شامل تدبر و تفسیر قرآن کریم، متون روایی و ...)                                     
• تدریس تفسیر قرآن کریم در مقطع کارشناسی و ارشد رشته علوم قرآن و حدیث                                        
• تدریس دروس تحصیلات تکمیلی در دانشگاه ادیان و مذاهب

آثار و تألیفات

• گفتارهایی در باب قرآن، فقه، فلسفه: 1389

• جریان نوگرای فهم قرآن کریم در تونس؛ مطالعه موردی: نقد و بررسی روش تفسیری محمد طالبی منتشر شده در دوفصلنامه مطالعات قرآن و حدیث (1400)
• تحلیل و بررسی انتقادی تفسیر المنار از منظر علامه طباطبایی منتشر شده در فصلنامه پژوهش نامه معارف قرآنی (1399)
• حرف «کاف» خطاب در اسما اشاره و مطابقت آن با مخاطب در قرآن منتشر شده در دوفصلنامه کتاب قیم (1399)
• تحلیل انتقادی آراء فرد دانر درباره جمع قرآن کریم منتشر شده در دوفصلنامه کتاب قیم (1397)
• گونه شناسی آیات علمی قرآن و مبانی استنباط گزاره های علمی از آن ها منتشر شده در دوفصلنامه آموزه های قرآنی (1396)
• بازخوانی مفهوم قرض در قرآن کریم؛ با تکیه بر انسان شناسی اقتصادی منتشر شده در دوفصلنامه مطالعات اقتصاد اسلامی (1396)
• مفهوم شناسی جنت در قرآن کریم منتشر شده در دوفصلنامه مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی (1396)
• تحلیل و بررسی روش تفسیری ملاحویش آل غازی در تاریخ گذاری قران کریم منتشر شده در تحقیقات علوم قرآن و حدیث (1396)
• ...

دیدگاه‌ها

وجه اعجاز قرآن کریم

عباس مصلایی‌پور در مقاله‌ای با عنوان «مقدمه ای در اعجاز معنایی قرآن کریم» بیان می‌دارد: « طیف کثیری از مفسران و متکلمان در مسئله اعجاز قرآن، تنها اعجاز بیانی، بلاغت و فصاحت قرآن را پررنگ کرده و در این باره کتاب ها نوشته و رساله ها تألیف کرده اند. این تکرار و تأکید بر این مطالب موجب شده که ظاهر الفاظ اهمیت بیشتری پیدا کرده و این تلقی به وجود آید که فضیلت و برتری قرآن از سایر کتاب ها در فصاحت و بلاغت و به طور کلی در نظم الفاظ آن است. این درحالی است که اعجاز قرآن ذاتاً ناظر به محتوای بی‌نظیر آن می‌باشد و فصاحت و بلاغت، امّی بودن آورنده آن و سایر وجوه دیگر مایه تأکید این اعجاز است».

روش ائمه اطهار (ع) در تدبر قرآن

دکتر مصلایی پور در پاسخ به این سؤال که آیا روشی که ائمه به قرآن تمسک می‌کرده‌اند برای علمای علوم اسلامی از جمله فقهاء، فلاسفه و مفسرین قابل استفاده است، می‌گوید: «بله، چنین روشی کاربرد دارد. البته لازم به ذکر است که قرآن دارای درجات و مراتب است و مشتمل بر ظاهر و باطن و دارای آیات محکم و متشابه است و بر حسب این، میزان بهره‌مندی دانشمندان از قرآن می‌تواند متفاوت باشد».

تفاوت روزه‌داری عوام و خواص

ایشان در این زمینه معتقد است: «همان‌گونه که در کتاب‌های اخلاق و نیز روایات آمده است، روزه‌داری دارای درجات و مراتبی است. یک درجه روزه‌داری، که از آن به روزه عوام یاد می‌شود، مسئله امساک و خودداری از امثال خوردن و آشامیدن و دروغ بستن عمدی بر خدا و رسول خدا(ص) است. طبیعی است، کسی که از مبطلات روزه مطابق آنچه در رسائل عملیه آمده است، امساک و خودداری کند، روزه عوام را گرفته است.

اما روزه‌داری درجه بالاتری نیز دارد و آن این است که علاوه بر این خودداری‌های معروف که بیان شد، اعضا و جوارح نیز روزه باشند. یعنی غیر از دهان که روزه می‌گیرد، زبان نیز روزه بگیرد و از حرام‌هایی همچون دروغ، غیبت و تهمت امساک کند. همچنین، چشم نیز باید روزه بگیرد، یعنی از نگاه حرام خودداری کند. مراتب بالاتری از نخوردن و نیاشامیدن نیز برای روزه‌داری ذکر شده است که شاید بالاترین درجه آن به تعبیر شهید مطهری(ره)، امساک از غیرالله است. در واقع، تهذیب نفس و آراسته شدن به مکارم اخلاقی را از مهمترین اهداف روزه‌داری است.

منابع

ایکنا

دانشگاه امام صادق (ع)

انتشارات دانشگاه امام صادق (ع)

سیویلیکا

اخبار علمی