برح (ریشه)

ریشه «برح» (BRḤ)؛ رفتن، دور شدن. از این ریشه فعل بَرِحَ در قرآن کریم، 3 بار کاربرد یافته است.

معنای لغوی

برح: كنار شدن. در مجمع البيان آمده: «بَرِحَ الرَّجُلُ بَرَاحاً: اذا تنحّى عن موضعه» (از جایگاهش خارج شد) (قاموس قرآن، ج1، ص177).

ساخت‌های صرفی در قرآن

بَرِحَ - یَبرَحُ (فعل مجرد): 3 بار

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان	bariḥ	بَرِح		دویدن، رفتن	run, go		Orel, 58 (no. 230)
سامی باستان	bVriḥ	برِح		ترک کردن، فرار کردن، فرار با ترس	leave, run away, run in awe
عبری	בָּרַח	بارَح	bāraḥ	عبور کردن، فرار کردن	go through, flee		Gesenius, 137
اوگاریتی	brḥ	برح		فراری، لغزنده، گریخته	fleeing, slippery, fugitive		DelOlmo,
آرامی	בָּרַח	بارَح	bāraḥ	شکستن، عبور کردن، فرار کردن	to break through, pass through; to flee		Jastrow, 192
سریانی	ܒܪܚ	برح		روشن یا شفاف؛ روشن شده، نشان داده شده به وضوح	clear or transparent; to be made clear, shown clearly.	رابطه احتمالی با «بره»: روشن شدن	PayneSmith, 55
مندایی	-						Macuch, -
فنیقی	BRḤ			روانه شدن	depart		Krahmalkov, 125
اکدی/آشوری	-						Black, -
حبشی	barrəḥa	بَرِّحَ		وارد بیابان (حیات وحش) شدن، به جنگل رفتن، گریختن، فرار کردن، دویدن	enter the wilderness, take to the woods, flee, escape, run		Leslau, 104
سبائی	BRḤ			آزاد، جریان آب رها	free, unchecked flow of water		Beeston, 31
عربی	بَرِحَ			زایل شدن، دور شدن			مشکور، Zammit,

منابع

برح (مشتقات)

منابع ریشه شناسی