آیه (ریشه)

ریشه «آیه» (ˀāya)؛ نشانه، آیه. واژه «آیه» 382 بار در قرآن آمده است.

معنای لغوی

آيَةٌ: علامت، نشانه، عبرت، دليل، معجزه. در متن قرآن همه‏ى اين معانى را ميتوان يافت. ناگفته نماند معناى اصلى و حقيقى آيه، همان علامت و نشانه است، چنانكه در قاموس و مفردات تصريح شده‏ است (قاموس قرآن، ج1، ص145).

ساخت‌های صرفی در قرآن

آیَۀ (اسم): 382 بار

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان
سامی باستان
عبری	אָוָה	آوا	ˀāwā	علامت گذاری، نشان‌گذاری کردن، با یک علامت توصیف کردن	sign, mark, describe with a mark	Gesenius, 16
	אוֹת	اوت	ˀut	نشانه،علامت	sign
آرامی	אָתָא	آتا	ˀātā	حرف، نشانه	letter, sign	Jastrow, 132
سریانی	ܐܬܐ	آتا	ˀātā	علامت، نشانه، وثیقه و ضمانت، نشان	a sign, mark, pledge, token	PayneSmith, 31
مندایی	ata			علامت، نشانه	mark, sign	Macuch, 42
فنیقی	ˀT					Krahmalkov, - Jeffery, 72
عربی	آیَه			نشانه، آیه، علامت		مشکور، ج1، ص49 Jeffery, 72

منابع

آیه (مشتقات)

منابع ریشه شناسی