آیه 47 سوره کهف
وَيَوْمَ نُسَيِّرُ ٱلْجِبَالَ وَتَرَى ٱلْأَرْضَ بَارِزَةً وَحَشَرْنَٰهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا
| << آیه قبل | مشاهده آیه در سوره | آیه بعد >> |
ترجمه مکارم شیرازی
و روزی را به خاطر بیاور که کوه‌ها را به حرکت درآوریم؛ و زمین را آشکار (و مسطح) می‌بینی؛ و همه آنان [= انسانها] را برمی‌انگیزیم، و احدی از ایشان را فروگذار نخواهیم کرد!
ترجمه انصاریان
و [یاد کن] روزی را که کوه‌ها را [از محل استقرارشان] برانیم و نابود کنیم، و زمین را هموار و آشکار ببینی، و همه آنان را [برای ورود به عرصه قیامت] محشور می‌کنیم، و هیچ یک از آنان را وانمی گذاریم. (۴۷)
ترجمه فولادوند
بخاطر بياور روزي را كه كوه ها را به حركت در ميآوريم، و زمين را آشكار (و مسطح) مي بيني، و همه آنها (انسانها) را محشور ميكنيم و احدي را فروگذار نخواهيم كرد. (۴۷)ترجمه الهی قمشه‌ای
و (یاد کن) روزی که ما کوه‌ها را به رفتار آریم و زمین را صاف و بدون پست و بلندی آشکارا ببینی و همه را (در صف محشر از قبرها) برانگیزیم و یکی را فرو نگذاریم. (۴۷)معانی کلمات جدید
(بارِزَة = آشكار) ( لَمْ نُغادِرْ = ترک نكنيم) ( نُسَيِّرُ = حركت می‌دهيم)