پرش به محتوا

قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۹ آوریل ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
== تعاریف ==
== تعاریف ==


=== مفهوم‌شناسی لغوی قرآن ===
=== '''مفهوم‌شناسی لغوی قرآن''' ===
لغت ‌شناسان و دانشوران زبانی در معناي قرآن وجوه پنج‌گانه اي گفته اند که به طور اختصار مي توان آن‌ها را به سه دسته تقسيم نمود<ref>البرهان، ج ۱: ص ۳۷۳ – ۳۷۴؛ الاتقان، ج ۱: ص ۱۶۲ - ۱۶۳</ref>: 1. قرآن، اسمي جامد و غيرمشتق و علم ارتجالی است و بدون آن‌كه پيشينه استعمال در زبان عرب داشته باشد، خداوند به عنوان اسم خاص براي وحي‌اي كه بر پيغمبرش نازل فرموده، قرار داده است؛ مثل [https://fa.wikifeqh.ir/%D8%AA%D9%88%D8%B1%D8%A7%D8%AA تورات] و [https://fa.wikifeqh.ir/%D8%A7%D9%86%D8%AC%DB%8C%D9%84 انجیل] كه اسم براي كتاب‌هاي حضرت موسی و حضرت عیسی (ع) هستند. 2. قرآن مشتق از ریشۀ «ق‌رن» است که در احتمالات معنایی آن دو قسم ذکر شده است: الف) قرآن، مشتق از قَرَن الشي‌ء بالشي ء، يعني چيزي را به چيزي ضميمه كردن. علت اين نامگذاري، مقرون بودن سوره‌ها و آیات و حروف به يكديگر است. ب) قرآن، مشتق از قرائن، جمع قرينه است؛ زيرا آياتش همانند يكديگرند و بعضي بعض ديگر را تاييد مي‌كنند. و به عبارتی دیگر هر آیه از قرآن، قرينه آيات ديگر است. 3. قرآن مشتق از ریشۀ «ق‌رء» است که دو احتمال دربارۀ آن ذکر شده است:[https://fa.wikifeqh.ir/%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86] الف) از قرء به معناي جمع گرفته شده است. عرب وقتي بخواهد بگويد: آب را در حوض جمع كردم، مي‌گويد: قرات الماء في الحوض. علت اين نامگذاري، آن است كه اين كتاب همه ثمرات كتب آسمانی پيشين را در خود جمع نموده است. در اين صورت قرآن، معنای فاعلی می‌دهد يعنی جمع كننده كه به معنای جامع و در بردارنده حقايق و فرموده‌های الهی است. ب) بر وزن رجحان و غفران، مشتق از ماده قرا به معناي تلاوت است. در اين‌جا قرآن به معنای اسم مفعول (مقروء)، يعني خوانده شده و يا خواندني کاربرد دارد. بنابراین قرآن، يعني خواندن. اما به طور کلی به نظر می‌رسد قرآن از ماده «قرء» و به عنوان اسم «عَلَم» کاربرد داشته است. پس قرآن يعنی «خوانده شده» يا «خواندنی»، در آيات ۱۸ـ۱۷ سوره «قيامت» خداوند متعال می‌فرمايد: «إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (١٧)فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ » يعنی: بر عهده ماست كه قرآن را محفوظ داشته و برتر بخوانيم و آنگاه برخوانيم و آنگاه كه برخوانديم تو هم خواندن آن را دنبال كن.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/1901431/واژه-قرآن-به-معنای-جامع-و-در-بردارنده-حقايق-و-فرموده%E2%80%8Cهای-الهی-است واژه «قرآن» به معنای جامع و در بردارنده حقايق و فرموده‌های الهی است]</ref>
لغت ‌شناسان و دانشوران زبانی در معناي قرآن وجوه پنج‌گانه اي گفته اند که به طور اختصار مي توان آن‌ها را به سه دسته تقسيم نمود<ref>البرهان، ج ۱: ص ۳۷۳ – ۳۷۴؛ الاتقان، ج ۱: ص ۱۶۲ - ۱۶۳</ref>: 1. قرآن، اسمي جامد و غيرمشتق و علم ارتجالی است و بدون آن‌كه پيشينه استعمال در زبان عرب داشته باشد، خداوند به عنوان اسم خاص براي وحي‌اي كه بر پيغمبرش نازل فرموده، قرار داده است؛ مثل [https://fa.wikifeqh.ir/%D8%AA%D9%88%D8%B1%D8%A7%D8%AA تورات] و [https://fa.wikifeqh.ir/%D8%A7%D9%86%D8%AC%DB%8C%D9%84 انجیل] كه اسم براي كتاب‌هاي حضرت موسی و حضرت عیسی (ع) هستند. 2. قرآن مشتق از ریشۀ «ق‌رن» است که در احتمالات معنایی آن دو قسم ذکر شده است: الف) قرآن، مشتق از قَرَن الشي‌ء بالشي ء، يعني چيزي را به چيزي ضميمه كردن. علت اين نامگذاري، مقرون بودن سوره‌ها و آیات و حروف به يكديگر است. ب) قرآن، مشتق از قرائن، جمع قرينه است؛ زيرا آياتش همانند يكديگرند و بعضي بعض ديگر را تاييد مي‌كنند. و به عبارتی دیگر هر آیه از قرآن، قرينه آيات ديگر است. 3. قرآن مشتق از ریشۀ «ق‌رء» است که دو احتمال دربارۀ آن ذکر شده است:[https://fa.wikifeqh.ir/%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86] الف) از قرء به معناي جمع گرفته شده است. عرب وقتي بخواهد بگويد: آب را در حوض جمع كردم، مي‌گويد: قرات الماء في الحوض. علت اين نامگذاري، آن است كه اين كتاب همه ثمرات كتب آسمانی پيشين را در خود جمع نموده است. در اين صورت قرآن، معنای فاعلی می‌دهد يعنی جمع كننده كه به معنای جامع و در بردارنده حقايق و فرموده‌های الهی است. ب) بر وزن رجحان و غفران، مشتق از ماده قرا به معناي تلاوت است. در اين‌جا قرآن به معنای اسم مفعول (مقروء)، يعني خوانده شده و يا خواندني کاربرد دارد. بنابراین قرآن، يعني خواندن. اما به طور کلی به نظر می‌رسد قرآن از ماده «قرء» و به عنوان اسم «عَلَم» کاربرد داشته است. پس قرآن يعنی «خوانده شده» يا «خواندنی»، در آيات ۱۸ـ۱۷ سوره «قيامت» خداوند متعال می‌فرمايد: «إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (١٧)فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ » يعنی: بر عهده ماست كه قرآن را محفوظ داشته و برتر بخوانيم و آنگاه برخوانيم و آنگاه كه برخوانديم تو هم خواندن آن را دنبال كن.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/1901431/واژه-قرآن-به-معنای-جامع-و-در-بردارنده-حقايق-و-فرموده%E2%80%8Cهای-الهی-است واژه «قرآن» به معنای جامع و در بردارنده حقايق و فرموده‌های الهی است]</ref>


== مفهوم‌شناسی اصطلاحی ==
==== مفهوم‌شناسی اصطلاحی ====
قرآن واژه «قرآن» ۷۰ بار در متن قرآن به‌کار رفته ‌است. کتاب آسمانی حضرت محمد (ص) را قرآن می نامند؛ چرا كه جمع كردن و خواندن آن بر عهدۀ ما است. همچنین به اعتبار آن كه جامع تمام علوم و حاوى جمیع احكام است، آن را قرآن می نامند. قرآن با تعداد قابل توجهی از آیات، به معرفی خود پرداخته است. از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به این موارد اشاره داشت: قرآن کتابی است که هیچ شکی در آن نیست، نور و روشنگر هر چیز و کتاب هدایت و جداکننده حق از باطل است. تصدیق کننده کتاب‌های آسمانی پیش از خود و در عین حال مهیمن و نگهبان بر آن‌هاست.<ref>نک: بقره/ 2 و 185؛ نساء/ 174؛ نحل/ 89؛ مائده/ 48؛ قرآن در اسلام، ص۲۶</ref>
قرآن واژه «قرآن» ۷۰ بار در متن قرآن به‌کار رفته ‌است. کتاب آسمانی حضرت محمد (ص) را قرآن می نامند؛ چرا كه جمع كردن و خواندن آن بر عهدۀ ما است. همچنین به اعتبار آن كه جامع تمام علوم و حاوى جمیع احكام است، آن را قرآن می نامند. قرآن با تعداد قابل توجهی از آیات، به معرفی خود پرداخته است. از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به این موارد اشاره داشت: قرآن کتابی است که هیچ شکی در آن نیست، نور و روشنگر هر چیز و کتاب هدایت و جداکننده حق از باطل است. تصدیق کننده کتاب‌های آسمانی پیش از خود و در عین حال مهیمن و نگهبان بر آن‌هاست.<ref>نک: بقره/ 2 و 185؛ نساء/ 174؛ نحل/ 89؛ مائده/ 48؛ قرآن در اسلام، ص۲۶</ref>


ویراستار
۵۱۹

ویرایش