جحم (ریشه): تفاوت میان نسخه‌ها

جحم: جَحِيم‏: آتش بزرگ (صحاح) در قاموس گويد: هر آتش شديد الاشتعال و هر آتشيكه بعض آن بالاى بعضى است و هر آتش بزرگيكه در گودال بزرگى است و مكان بسيار گرم. ... اين كلمه 26 بار در قرآن مجيد آمده و همه درباره آتش آخرت است؛ فقط يكى در باره دنياست و آن در قضيّه حضرت ابراهيم عليه السّلام است‏ «قالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْياناً فَأَلْقُوهُ فِي‏ الْجَحِيمِ‏ فَأَرادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْناهُمُ الْأَسْفَلِينَ‏» (صافات: 97): گفتند براى او بنائى‏ بسازيد و او را در آتش بزرگ افكنيد. خواستند درباره او حيله‏اى كنند مغلوبشان كرديم ('''قاموس قرآن ؛ ج‏2 ؛ ص19'''). ابن فارس بزرگی و شدت حرارت را معنای اصلی ریشه دانسته و راغب شدت شعله‌وری را معنای اصلی ریشه دانسته است ('''معجم مقاييس اللغه ؛ ج‏1 ؛ ص429؛ مفردات ألفاظ القرآن ؛ ص187''').