عبدالکریم سروش: تفاوت میان نسخه‌ها

بیشتر آراء قرآنی سروش مبتنی بر غیروحیانی بودن و تاریخی بودن متن آن است‌که تجربه دینی نام گرفته است. طبق این تئوری پیامبر تنها مبلغ وحی نیست؛ بلکه نقش فاعلی و تولیدگری دارد. پذیرش این تفکر سبب می‌شود که قرآن الهی نباشد و مختص به زمان خاصی شود. در صورتی که قرآن زبان الهی دارد و مختص به فرهنگ و قومیت یا زمان خاصی نیست. نقدهای دیگری بر آراء سروش وارد شده است و آن عبارتنداز: رد ادعای سروش در مورد برخی از روایات همانند روایت تلقيح خرما، عدم پذیرش اقتدارگرایی در پیامبر(ص)، رد شاعر بودن پیامبر(ص) و رد نظریه رویای پیامبرانه که  در آن وحی به مثابه خواب در نظر گرفته شده است.