سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره مائده آخرين سوره از سوره‌هاى طولانی قرآن است كه در اواخر دوران زندگی رسول خدا(ص) بر ایشان نازل شد. مائده به معنای سفره غذاست که در آیات ۱۱۲ و ۱۱۴ آمده و در هیچ سوره دیگری استفاده نشده. مائده به یکی از معجزات حضرت عیسی(ع) اشاره دارد که به درخواست حواریون انجام شد. آن‌ها با این‌که به عیسی(ع) ایمان آورده بودند، می‌خواستند با دیدن معجزه دیگرى از عیسى(ع) ایمانشان را قوی‌تر کنند. به همین دلیل حضرت عیسی(ع) از خداوند درخواست کرد تا سفره‌ غذایی از آسمان برای یارانش بفرستد. در این سوره علاوه بر داستان ولادت و معجزات حضرت عیسی، به داستان‌های دیگری از جمله عهدشکنی و سرگردانی قوم بنی‌اسرائیل، داستان کشته شدن هابیل، فرزند حضرت آدم به دست قابیل و جریان غدیر خم اشاره کرده است.همچنین در این سوره به معارف و عقاید اسلامی و احکام و وظایف دینی مانند وضو، تیمم، قصاص و مجازات دزدی پرداخته است.از جمله ویژگی‌های سوره مائده، تأکید بر تقوا است. عبارت «و اتقواللّه» در این سوره ۱۲ بار تکرار شده که بیش از هر سوره دیگری است. این مقدار تأکید بر تقوای الهی برای این است که وقتی افراد به ثروت و موقعیتی می‌‌رسند، از خداوند غافل می‌‌شوند و به اموری دست می‌‌زنند که علاوه بر بدنام کردن خود، به روابط بین انسان‌ها، به پیمان‌هایی که بسته‌اند و باید به آنها وفا کنند و به اخلاق جامعه ضربه می‌‌زنند.<ref>[https://iqna.ir/00H5Zv معجزه آسمانی حضرت عیسی(ع) در سوره مائده]</ref>وفای به عقود رأس موضوعات سوره مائده است، با این معنایی که گفته می‌شود، همه ما را شامل می‌شود، یعنی اگر کسی اسلام را پذیرفت لاجرم عهدهایی بسته است. «أَوْفُوا بِالْعُقُودِ» شامل همه می‌شود. این سوره به طور ویژه خطاب اهل کتاب دارد و چالشش این است که چرا بر سر پیمانتان با پیامبرتان نایستادید.<ref>[[وفای به عقود در رأس سوره مائده است + صوت]]</ref>