سید مهدی تقوی: تفاوت میان نسخه‌ها

تقوی عموماً در فضای ستادی و اجرایی كار می‌كرد، بدین روی همواره سعی می‌كرد تا افرادی را كه در رشته‌های مختلف در مباحث قرآن كاركرده بودند، شناسایی كرده و از آن‌ها برای یك كار ابتكاری در ایكنا و راه‌اندازی كرسی‌های نظریه‌پردازی بر اساس قرآن دعوت کند. كرسی‌های نظریه پردازی هم به این صورت بود تشکیل می شد که یك استادی كه نظریه‌ای داشت به همراه جمعی از صاحب‌نظران دانشگاهی و اصحاب رسانه دعوت می‌شدند، استاد مربوطه مباحث خود را ارائه می‌كرد و سپس جلسه با پرسش و پاسخ پیرامون نظریه آن استاد ادامه می‌یافت، این یك حركت نو و اثربخش بود. دغدغه‌های شهید تقوی متمركز بر مباحث علوم انسانی- اسلامی و آموزه‌های قرآنی بود.<ref>ص45</ref>  

شهید تقوی در چند حوزه صاحب نظر بود، ازجمله بحث مهدویت؛ او بحث دقیقی را راجع به تمدن مهدوی دنبال می‌كرد؛ برایش مهم بود كه جایگاه هركسی در تمدن مهدوی كجاست. یكی از موضوعات دیگری كه او در آن نظراتی داشت، حوزه روابط اجتماعی بود كه می‌تواند قابل تامل و موردنیاز باشد. فضای هیئتی خیلی برایش مهم بود و می‌گفت در دانشگاه باید یك فضای صمیمی وخودمانی ایجاد كرد. در نگاه او در محیط دانشگاه كسی می‌تواند موثر باشد كه نگاهش به دانشجو و استاد، یك نگاه كاملا تربیتی باشد و نگاه تشكیلاتی نداشته باشد؛ اگر فرد نگاه تشكیلاتی داشته باشد خودش را بالا می‌بینید اما اگر نگاهش، نگاه تربیتی باشد می‌تواند از همان اول بر دانشجو تاثیر بگذارد. معتقد بود كسی كه می‌خواهد بیاید در فضای دانشگاه، باید تشكیلاتی نباشد، باید روحانی باشد زیرا روحانیون، فراتر از ساعاتی که بدانها تکلیف می شود کار تبلیغی انجام کی دهند. در نگاه اداری، ساعت اداری و روند اداری حاكم است؛ اما چون نگاه ایشان یك نگاه تربیتی بود، در همان ساعت كه مریض به طبیب نیاز دارد، در همان زمان دانشجو را تحویل می‌گرفت.<ref>ص41</ref>