جوادی آملی: تفاوت میان نسخه‌ها

در باب عرفان، آیت الله جوادی آملی معتقدند عرفان اصيل و ناب اسلامی دارای نظام و سامانه و ساختار كاملاً مشخصی است. اين نظام بايد از دل آيات، احاديث و ادعيه يا مجموعه معارف وحيانی آموزه‌ها و گزاره‌های ثقلينی استخراج شود و بتوان به آن‌ها شكل و قالب مشخصی داد. با انجام اين كار، در حقيقت عرفان تحت ولايت وحی قرار می‌گیرد و در اين صورت هماهنگی بين عقل و عشق و برهان و عرفان و شكوفايی اين دو در پرتو وحی نيز تعريف خاص خود را پيدا خواهد كرد.<ref>. ص43</ref> عقيده ايشان اين است كه قرآن و عرفان و برهان از هم جدايی ندارند و لذا مسئله وحدت وجود، هم با عقل قابل اثبات است و هم با عرفان قابل شهود و هم با قرآن قابل تبيين است.<ref>. ص47</ref>

دين از منظر آیت الله جوادی آملی، چيزی جز اراده خدا نيست. اراده خدا دو تجلی دارد: یك تجلی تكوينی و یك تجلی تشريعی. تجلی تكوينی اراده خدا در هستی و آفرينش خودش را نشان می‌دهد و تجلی تشریعی اراده خدا در قالب نزول وحی به پيامبران تحقق می‌یا‌بد و لذا اگر بخواهيم اين اراده خدا را كشف كنيم و بيابيم، ابزاری را در اختيار داريم که یكي از آن ابزارها، عقل است و دیگری نقل؛ يعنی وقتی می‌خواهيم جهان خلقت را بفهمیم، با عقل می‌فهمیم و بدین سان، عقل و نقل هر دو از یك حقيقت به نام اراده الهی پرده برمی‌دارند.<ref>ص6</ref>

سلوك عملی و عرفانی آیت الله جوادی آملی برگرفته از سيره معصومين (ع) است؛ ایشان شناخت اهل بيت (ع) را مقدمه‌ای برای شناخت و معرفت به خدای متعال و آن بزرگواران را مظهر اسمای حسنای الهی می‌دانند.<ref>. ص57</ref>

با توجه به اينکه آيت الله جوادی آملی جايگاه ويژه‌ای را برای روايات قائل هستند، روايات را به منزله «عِدل قرآن» می‌دانند و اهل بيت را ثقلی می‌دانند  كه هرگز از قرآن كريم جدا نمی‌شوند كه اين معنا در حديث شريف ثقلين نيز آمده است.<ref>. ص54 و 55</ref> بنابر نظر آیت الله جوادی آملی، عقل در عرض نقل، حجت و معتبر است و همانگونه كه نقل، حجت الهی است، عقل نيز حجت خداست و بين عقل و نقل هيچگاه تعارضی وجود ندارد. اگر تعارضی هم باشد، تعارض بدوی است و همانطور كه نقل از منابع استنباط حكم خداست، عقل هم از منابع استنباط حكم خداست.<ref>. ص32</ref> همچنین مشرب عقلانی و خردورزانه آيت الله جوادی آملی در استفاده از آيات و روايات در درس تفسير بسيار جالب توجه است؛ ايشان همواره تلاش می‌كنند تا عقلانيت آموزه‌های اسلامی را به اثبات برسانند و یكی از روش‌های ايشان در استدلالشان در حوزه‌های مختلف، بهره‌گيری از مسلمات عقلی است.<ref>ص89</ref>

روش قرآن به قرآن: آيت الله جوادی آملی روش تفسيری قرآن به قرآن را در پيش گرفتند و از اين جهت از استاد خود علامه طباطبايی تبعيت كردند. نكته امتيازبخش تفسير آیت الله جوادی آملی، اين است كه ايشان یک مفهوم قرآنی را در مجموعه‌ای از آيات گسترده پيگيری و رديابی و مجموعه‌ای از آيات را در ارتباط با یك مفهوم شناسايی و ارائه كرده‌اند. ايشان در تفسير با فراهم آوردن مجموعه‌ای از آيات از زوايای مختلف، به تبيين ابعاد گوناگون یك موضوع دست می‌زنند. ایشان در نگاه تفسيری خود به صورت فراگير و جامعی به مباحث مختلف، اعم از انديشه‌های اجتماعی و مباحث متنوع ديگر پرداخته‌اند. در هر حال، ايشان به دنبال استاد خود، تفسیر قرآن به قرآن را وارد مرحله جديدی كردند و در تطور و تحول آن بسيار مؤثر بودند.<ref>. ص14</ref>

احيای تفسير الميزان: آیت الله جوادی آملی است در درس تفسيرشان نظرات علامه طباطبايی را بازگو و به قول خودشان، الميزان فارسی را شروع و اصطلاحا درس خارج الميزان را تدريس می‌كنند؛ علامه طباطبايی در الميزان برخی مباحث را به اشاره بيان كرده و از آن عبور كردند، اما استاد جوادی آملی آن مباحث را به طور مشروح بيان می‌كنند.<ref>ص30</ref>

بیان لطائف و اسرار: آیت الله جوادی آملی در تركیبی كه از آيات قرآن انجام می‌دهند و به اصطلاح انتقالی كه به نكته‌ها و لطائف و اسرار پيدا می‌کنند، نکات زیادی را در تفسیر خود بیان می کنند. در این رویکرد درك‌ها و دريافت‌های درونی مستند به قرآن و شواهد قرآنی می‌شود.<ref>. ص19</ref>

بعد ديگری كه در مورد ايشان قابل توجه است، روشی است كه ايشان در كارهای پژوهشی دنبال می‌کنند‌ و آن اين است كه اولاً ايشان در عرضه آثار و انديشه‌های خودشان شتاب نكردند. از دهه 60 به بعد و پس از چند دهه كار علمی، به ارائه افكار و انديشه‌های خودشان پرداختند. ايشان می‌گفتند حضرت امير(ع) تا زمانی كه پيامبر(ص) زنده بودند، به خاطر احترامی كه به پيامبر (ص) داشتند، نه خطابه داشتند و نه خطبه و نه اظهار رأی و نظر. چنين صفتی در شخصيت استاد جوادی هم وجود دارد و لذا تا زمانی كه اساتيد ايشان در قيد حيات بودند، ايشان خيلی بروز و ظهور نداشتند.<ref>ص8</ref> ايشان وقتی وارد عرصه تحقيق شدند، كارها را گروهی دنبال كردند، اين كار باعث شد كه شاگردان زيادی را تربيت كنند. غير از اينكه اين كار زمينه‌ای شد كه آثار و انديشه‌های ايشان وارد عرصه اجتماع شود، عده زيادی از فضلا در همين حوزه تربيت شدند و رشد يافتند و همه آن‍‌ها در آينده چهره‌های تأثيرگذاری در عرصه‌های مختلف در اجتماع خواهند شد.<ref>. ص8</ref>

آیت الله جوادی آملی دارای آثار فراوانی در موضوعات گوناگون و علوم مختلف از فقه، كلام، فلسفه، تفسير، حديث، نهج البلاغه و ... هستند که در این میان قطعاً سهم قرآن و تفسير از همه علوم و رشته‌های ديگر برتر و بيشتر است.<ref>ص20</ref>

برخی از این آثار به شرح زیر است:

تفسير تسنیم، تفسير موضوعی قرآن كريم، رحيق مختوم، ولايت فقيه، عصاره خلقت (درباره امام زمان(ع)،

عيد ولايت، ولايت در قرآن، ولايت علوی، تجلی ولايت، حكمت علوی، ظهور ولايت، دنياشناسی و دنياگرايی در نهج البلاغه، علی( ع) مظهر اسمای حسنای الهی، وحدت جوامع در نهج البلاغه، حيات عارفانه امام علی( ع)، ادب فنای مقربان، انتظار بشر از دين، بنيان مرصوص امام خمينی(ره)، شريعت در آينه معرفت، زن در آينه جلال و جمال، حماسه و عرفان، صهبای حج، فلسفه حقوق بشر، تبيين براهين اثبات خدا، حكمت نظری و عملی در نهج البلاغه، مراثی اهل بيت(ع)، حكمت و عبادات، گنجور عشق، كتاب الخمس، اسرارالصلوة، علی بن موسی الرضا( ع) و القرآن الکریم، علی بن موسی الرضا(ع) و الفلسفة الالهية و كتاب الحج. بسياری از كتب استاد نیز تاكنون منتشر نشده و مؤسسه اسراء سرگرم تدوين و چاپ آن‌هاست.<ref>. ص6</ref>