ابرهه: تفاوت میان نسخه‌ها

بررسی کتیبه‌های باقی مانده از شبه جزیره عرب نشان می دهد، قبل از اسلام در جنوب عربستان، پادشاهی ۱۴۰۰ ساله وجود داشته است. بر اساس این کتیبه ها در اواسط قرن سوم میلادی دولت حِمیَر، پادشاهی واحدی را تحت عنوان پادشاهی «حِمیَر» تاسیس کرد. این پادشاهی در اواخر قرن سوم حضرموت را فتح کرد و در نیمه قرن پنجم میلادی بخش‌های مرکزی و غرب عربستان را نیز به دولت خود ضمیمه کرد. تا قرن پنجم این دولت گسترش پیدا کرد و در نیمه قرن ششم با حاکمیت یافتن ابرهه، دولت حمیر توانست تقریبا بر بخش‌های زیادی از شبه جزیره عرب مسلط ‌شود. از سال ۳۸۰ تا ۵۳۰ میلادی یهودیت دین رسمی این دولت است اما پس از آن تا سال ۵۷۵ مسیحیت دین رسمی دولت حمیر می‌شود.  

طبق برخی اقوال و روایات تاریخی وجود کعبه در شهر مکه باعث شده بود تا این شهر از حیث وضعیت تجاری رونق بگیرد. ابرهه که مکه را رقیب خود می دانست برای ایجاد وضعیتی مشابه در یمن زیارتگاه باشکوهی از سنگ مرمر بنا کرد و دستور داد مردم آن‌را زیارت و طواف کنند. مردی عرب با جسارت به این معبد آن را نجس کرد. ابرهه به تلافی این توهین لشکرى فیل‌سوار را آماده نمود تا به انتقام این بی احترامی، کعبه را خراب کند. خداوند نیز پرندگانى را که در منقارشان سنگریزه‏‌اى داشتند به‌سوى آنان فرستاد که با بارش سنگریزه‏‌ها، لشکر ابرهه شکست خوردند. از حیث تاریخی اما به نظر می رسد، مسئله حمله ابرهه به کعبه، جنبه ای سیاسی داشته است. رقابت‌های منطقه ای میان پادشاهی ساسانیان و بیزانس موجب شده بود تا به طور کلی شبه جزیره به منطقه ای استراتژیک برای این دو امپراتوری تبدیل شود. حمله حبشیان به یمن، منجر به گسترش نصرانیت در این منطقه شد. ابرهه، حاکمی مسیحی و متعصب بود که قصد تشکیل اتحادیه ای مسیحی در شبه جزیره را داشت. لازمه تشکیل این اتحادیه، تسلط بر کل شبه جزیره بود. از همین رو وی نهایت تلاش خود را نمود تا بر شبه جزیره مسلط شود. گسترش مسیحیت در شبه جزیره برای بیزانس نیز با اهمیت تلقی می شد زیرا این کار به معنای خنثی سازی تحریم‌های اقتصادی تحمیل شده از جانب حکومت ساسانیان بر بیزانس بود. از همین رو تلاش ابرهه برای تسلط تام بر شبه جزیره، تائید ضمنی روم را نیز به همراه داشت. ابرهه در بسیاری از این فتوحات موفق بود اما به سبب تدبیری الهی این فتوحات در مکه متوقف شد و امکان پیش روی کامل ابرهه بر منطقه فراهم نشد.