۷۰۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '<div style="text-align:justify">↵' به '') |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''فقه حکومتی'''<ref>ارجاعات این مقاله به ماهنامۀ رایحه، سال ششم شمارۀ 98 است که به موضوع «فقه حکومتی» اختصاص دارد.</ref>؛ استخراج احکام الهی در همه شئون یک حکومت از فقه. ز آنجا که فقه عهدهدار نظامبخشی به جامعه اسلامی است، در زمان ایجاد حکومت اسلامی نیاز به فقه حکومتی برای پاسخگویی به نیازهای مختلف جامعه دینی است. از جمله مهمترین راهکارهای تولید فقه حکومتی، راهاندازی کرسیهای آزاد اندیشی فقه است که در آن تبادلنظر و تضارب افکار میان نخبگان و صاحبنظران سبب رصد موضوعات جدید و تبیین آنها و نظریهپردازی در فقه حکومتی میشود و میتواند با عملی شدن به نیازهای جامعه پاسخ دهد. رهبر انقلاب نیز با توجه به توسعه نیازهای بشری، در جمع حوزویان بارها تأكید بر پویا شدن فقه حكومتی و تدوین فقهی نوین با نگاهی جامع و حکومتی داشتهاند. از وظایف حوزههای علمیه برای تولید فقه حکومتی میتوان به تبادل نظر حوزه و متخصصان علوم مختلف، تدریس و تالیف در زمینۀ فقه حکومتی اشاره کرد. برخی از مهمترین موانع توسعه فقه حکومتی تا پیش از انقلاب اسلامی عبارتند از: نبود حکومت شیعی، در اقلیت بودن جمعیت شیعه در طول تاریخ و سیطره گفتمان سکولاریزم. | '''فقه حکومتی'''<ref>ارجاعات این مقاله به ماهنامۀ رایحه، سال ششم شمارۀ 98 است که به موضوع «فقه حکومتی» اختصاص دارد.</ref>؛ استخراج احکام الهی در همه شئون یک حکومت از فقه. ز آنجا که فقه عهدهدار نظامبخشی به جامعه اسلامی است، در زمان ایجاد حکومت اسلامی نیاز به فقه حکومتی برای پاسخگویی به نیازهای مختلف جامعه دینی است. از جمله مهمترین راهکارهای تولید فقه حکومتی، راهاندازی کرسیهای آزاد اندیشی فقه است که در آن تبادلنظر و تضارب افکار میان نخبگان و صاحبنظران سبب رصد موضوعات جدید و تبیین آنها و نظریهپردازی در فقه حکومتی میشود و میتواند با عملی شدن به نیازهای جامعه پاسخ دهد. رهبر انقلاب نیز با توجه به توسعه نیازهای بشری، در جمع حوزویان بارها تأكید بر پویا شدن فقه حكومتی و تدوین فقهی نوین با نگاهی جامع و حکومتی داشتهاند. از وظایف حوزههای علمیه برای تولید فقه حکومتی میتوان به تبادل نظر حوزه و متخصصان علوم مختلف، تدریس و تالیف در زمینۀ فقه حکومتی اشاره کرد. برخی از مهمترین موانع توسعه فقه حکومتی تا پیش از انقلاب اسلامی عبارتند از: نبود حکومت شیعی، در اقلیت بودن جمعیت شیعه در طول تاریخ و سیطره گفتمان سکولاریزم. | ||