بلع (ریشه)

ریشه «بلع» (BLˁ)؛ فرو بردن. این ریشه تنها 1 بار در قرآن آمده است.

معنای لغوی

بَلع: فرو بردن. «وَ قِيلَ يا أَرْضُ‏ ابْلَعِي‏ ماءَكِ» هود: 44. گفته شد اى زمين آبترا فرو بر (قاموس قرآن، ج‏1، ص: 228).

ساخت‌های صرفی در قرآن

بَلَعَ (فعل مجرد): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن بَلَعَ بَلَعَ بَلَعَ بَلع: فرو بردن قاموس قرآن، ج‏1، ص: 228
آفروآسیایی *balaʕ- بلع eat, swallow خوردن، قورت دادن
آفروآسیایی *balVʕ- بلع uvula, larynx زبان کوچک، حنجره
سامی *bVlaʕ- بلع 'swallow' 1, 'eat' 2 "بلع" 1، "خوردن" 2
سامی *balVʕ/ɣ- بلع uvula; gullet, gorge زبان کوچک، گلو، حلق
عبری blʕ 1 بلع
آرامی (Mand) bla 1 بلَ
سریانی bālaʕtā بَلَعتَ 'guttur' گلو [Brock 76]
مندایی balʕuma بَلعُمَ 'gullet' مری، نای [DM 48].
گعز balʕa بَلعَ
مهری bōla بُلَ
مهری tǝbǝlōt تبلُت 'uvula; tonsil(s); tonsilitis' زبان کوچک، لوزه (ها)؛ ورم لوزه [JM 399]
جبالی tɔbźɔʕɔ́t تُبضُعَت 'uvula'  'tonsil' "زبان کوچک" 'لوزه' [JJ 269]; cf. mú-blɔɣ
حرصوصی bōla بُلَ
سقطری bálḥam بَلحَم 'viveur'  'luette' "ویور" "لوت"؟ [LS 88] (-ḥ- <-*ʕ-); QALAN.-V téblɛɣɔh
عربی blʕ بلع
عربی bulʕum- بُلعُم- 'oesophage, canal de déglution'  'long (se dit du cou, d'une encolure longue)' مری، کانال بلع، طول (گردن، خط بلند گردن) [BK 1 161]; cf. also ʔa-blaɣ-

منابع

بلع (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2