فتق (ریشه)
ریشه «فتق» (FTQ)؛ شکافتن، جدا کردن. این ریشه تنها یک بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
فتق: شكافتن. جدا كردن دو چيز متصل. «فَتَقَ الشيء: شقّه» أَ وَ لَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ كانَتا رَتْقاً فَفَتَقْناهُما وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ ... انبياء: 30. اين كلمه يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است (قاموس قرآن، ج5، ص147).
ساخت‌های صرفی در قرآن
فَتَقَ (فعل مجرد): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | فَتَقَ | فَتَقَ | فَتَقَ | فتق: شكافتن | قاموس قرآن، ج5، ص: 147 | |
| آفروآسیایی | *pVtuḳ- | فتق | split, cut | شکافتن، بریدن | ||
| آفروآسیایی | *fVṭVḳ- | فطق | break, split | شکستن، شکافتن | ||
| سامی | *pVtuḳ- | فتق | 'break, split, separate' | "شکستن، تقسیم کردن، جدا کردن" | ||
| سامی | *pVtVḳ-, dissim <*pVṭVḳ- | فتق | 'break' | شکستن' | ||
| عربی | ftq | فتق | ||||
| عربی | ftḳ (cf. fdɣ) | فتق (قس: فدغ | ||||