اخلاق سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

آکویناس، ماکیاولی و اشتراوس<ref>[https://iqna.ir/fa/news/3453028/%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AE%D9%85%DB%8C%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%87-%D8%A8%D9%87-%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%82-%D9%88-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%AA%D9%88%D8%AD%DB%8C%D8%AF%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA . نگاه امام خمینی(ره) به اخلاق و سیاست توحیدی است]</ref> نمونه برجسته ای از قائلان به این دیدگاه به شمار می روند. «آکویناس» پیش از ماکیاولی، عرفی‌گرا بوده است و از مبانی عقلی سازگار با دین بحث کرده است. وی با اینکه گستره دین را در سیاست محدود اعلام کرد ولی آن را حذف نکرد. ماکیاولی به تناسب فضای سیاسی غرب، نظریه جدایی اخلاق از سیاست را با کم کردن ارزش اخلاقی و معنویات مطرح کرد. دیدگاه دوم، تبعیت اخلاق از سیاست است. در این دیدگاه سیاست مقدم بر اخلاق دانسته می شود و اخلاق تابع و ابزار آن است و تمامی مسائل اخلاقی تابع محض سیاست است و هرگونه عمل سیاسی، اخلاقی جلوه می کند.  

در میان این تقسیم بندی ها، دو تقسیم بندی متمایز می توان بیان داشت  که کاربست اخلاق سیاسی یا عدم به کارگیری آن است که با توجه به نحوه دخالت دین در سیاست ترسیم می شود. نخست، دیدگاه افرادی که دخالت دین در سیاست را جایز نمی دانند؛ چراکه معتقدند سیاست از جنس مادی و اخلاق از جنس معنوی است و این دو هرگز همدیگر را برنمی تابند؛ چرا که دخالت اخلاق در سیاست، به طور عملی، در دوره سنتی توسط کلیسا به شکست انجامید. دوم، دیدگاه افرادی که دخالت دین در سیاست را جایز می دانند؛ چرا که دینی همانند اسلام بستر و مبنای بسیاری از امور اخلاقی در اصلاح گفتار و رفتار سیاسی را بیان کرده است. معتقدان به این دیدگاه بر این باور هستند که اخلاق قدرت بزرگی در پیشگیری یا مبارزه با قدرت سیاسی دارد و افراد در ورود به سیاست باید درجه ای از اخلاق و عرفان را سپری کرده و سپس وارد حوزه سیاست شوند تا از اسیر شدن در بند قدرت سیاسی جلوگیری به عمل آورند.  

در این حالت، مادی‌گرایی بر معنویت گرایی تقدم پیدا می کند؛ چرا که نبود اخلاق جنبه مادی گرایی سیاست را تقویت می کند. علاوه بر مادی گرایی، گزینشی عمل کردن، منفعت گرایی، وجود تدابیر غیراقناعی، مصلحت شخصی بر مصلحت عمومی از جمله تبعات جدایی اخلاق از سیاست است.<ref>[https://isfahan.iqna.ir/fa/news/3743994/%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%82%E2%80%8C%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%A8%D8%A7-%D8%B4%D8%B9%D8%A7%D8%B1-%D8%AA%D8%AD%D9%82%D9%82-%D9%BE%DB%8C%D8%AF%D8%A7-%D9%86%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%DA%A9%D9%86%D8%AF . سیاست اخلاق‌مدار با شعار تحقق پیدا نمی‌کند؛ مواجهه تمدنی غرب در قالب الحاد مدرن با  انقلاب اسلامی]</ref> هر اندازه که سیاست از دین و اخلاق جدا شود، سیاست به حوزه فردی و تک رأیی نزدیکتر خواهد شد.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/4035222/%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%82%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AC%D8%A7%D9%85%D8%B9%D9%87-%D9%85%D9%86%DA%A9%D8%B1-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF-%D8%AA%D9%84%D9%82%DB%8C-%D8%B4%D9%88%D8%AF . بداخلاقی سیاسی در جامعه منکر بزرگ تلقی شود]</ref> در مقابل فلسفه سیاسی غرب، فلسفه سیاسی اسلام با بینش و اعتقاد به روابط تنگاتنگ موجود میان سياست و ديانت، تمامی حوزه عمومی از سطوح پایین تا سطوح عالی مديريتی و حکومتی را وابسته به آموزه های اسلامی می داند.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/1799564/%D8%B3%D9%8A%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D9%87%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%87-%D8%AF%D9%8A%D8%A7%D9%86%D8%AA-%D9%85%D8%AF%D9%8A%D8%B1%D9%8A%D8%AA-%D9%85%D8%B9%D9%82%D9%88%D9%84-%D9%88-%D9%85%D8%AA%D8%B9%D8%A7%D8%AF%D9%84-%D8%AC%D8%A7%D9%85%D8%B9%D9%87-%D8%B1%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-%D9%BE%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF- . سياست همراه ديانت، مديريت معقول و متعادل جامعه را در پی دارد؛ اخلاق مهارکننده سیاست است]</ref> گزاره های سیاسی قرآن حاکی از آن است که اخلاق در سیاست نقش کنترل و مهار سیاستمدار را دارد و سیاست قرآنی بر مبنای نظام توحیدی حاکم مسیری را به انسان معرفی می کند که در آن مسیر می تواند به تمام نیازهای مادی و معنوی و رسیدن به کمال و دست یابی به سعادت دنیایی و اخروی انسان پاسخ گوید.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/3931199/%DA%AF%D8%B2%DB%8C%D8%AF%D9%87%E2%80%8C%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AA-%D8%B1%D9%87%D8%A8%D8%B1-%D9%85%D8%B9%D8%B8%D9%85-%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%82-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C . گزیده‌ بیانات رهبر معظم انقلاب درباره اخلاق سیاسی]</ref> این مسیر همان صراط مستقیم<ref>. برزگر، 1379، ص145</ref> است که سیاستمدار اسلامی برای جهانداری و جهانبانی دنیا و آخرت باید آن را به طور دقیق و موشکاف بشناسد.  

با دقت نظر می توان دریافت که سیاست پیامبران(ع) به این دلیل موفق بوده است که همه قدرت خود را تحت لوای حاکمیت خداوند متعال می دیدند و با اخلاق نسبت به همه موجودات و پدیده ها می نگریستند. به عنوان نمونه، حضرت سلیمان(ع) همه علوم و دانش و عطای را از فضل خداوند متعال می دانسته که در حکومت به وی اعطا کرده است.<ref>. قالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قالَ هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَ أَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَ مَنْ شَكَرَ فَإِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ‏؛ كسى كه نزد او دانشى از كتاب [الهى‏] بود، گفت: «من آن را پيش از آنكه چشم خود را بر هم زنى برايت مى‏آورم.» پس چون [سليمان‏] آن [تخت‏] را نزد خود مستقر ديد، گفت: «اين از فضل پروردگار من است، تا مرا بيازمايد كه آيا سپاسگزارم يا ناسپاسى مى‏كنم. و هر كس سپاس گزارد، تنها به سود خويش سپاس مى‏گزارد، و هر كس ناسپاسى كند، بى‏گمان پروردگارم بى‏نياز و كريم است.» (نمل/40)</ref> بر این اساس، نمی توان باور داشت که برنامه سیاستی قرآن آرمانگرایی محض<ref>[https://iqna.ir/fa/news/3453100/%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D9%86%DA%AF%DB%8C-%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%82-%D9%88-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%86%D8%B8%D8%B1-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AE%D9%85%DB%8C%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%87 .یگانگی اخلاق و سیاست در منظر امام خمینی(ره)؛ نقش حاکمیت فرهنگ مادی بر افول جایگاه اخلاق سیاسی/ سال‌های اول انقلاب، مصداق «فاستبقوا الخیرات»]</ref>است و تحقق پیدا نمی کند؛ بلکه تلفیقی از آرمانگرایی و واقع گرایی است که توسط خیل کثیری از پیامبران(ع) و حضرت علی(ع) به وقوع پیوسته است.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/1133013/-%D8%A2%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%8A%DB%8C-%D9%85%D9%86%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%88%D8%A7%D9%82%D8%B9%E2%80%8C%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%8A%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D8%A8%D9%8A%D9%86%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%A7%D8%B5%D8%A7%D9%84%D8%AA-%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF- . آرمان‌گرايی منهای واقع‌گرايی در جهان‌بينی اسلامی اصالت ندارد؛ رویکرد اسلام به دولت تلفیق آرمان‌گرایی و واقع‌گرایی است]</ref>  

در این مورد، قرآن کریم مثالی برای قدرت سیاسی و مهار آن دارد و آن مفهوم طغیان<ref>. کَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَى أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى‏؛ (علق/7-6)؛ «حقا که انسان سرکشى مى‏کند. همين كه خود را بى‏نياز پندارد».</ref> است که انسان در اثر بی نیازی در ثروت و قدرت به فساد و تعدی می پردازد. درواقع، ورود اخلاق در سیاست سبب می  شود که انسان برای رسیدن به قدرت و ثروت و امتیازهای اجتماعی و سیاسی و کسب عناوین و مقام در حوزه عمومی ورود نکند. تنها در این صورت است که سياست به عنوان ابزاری علمی و مدیریتی نقش آگاهي بخش و کمال را برای انسان ایفا می کند و با روح و انديشه انسان در تضاد نیست و رعایت اخلاق در سیاست تنها با تمرين و ممارست انسان و خویشتن داری بدست نمی آید؛ در غیر این صورت، با حذف اخلاق در سیاست، هرکس درصدد حذف ديگری و همينطور اقدام به انحصار قدرت و رسيدن به آن با هر قيمت است و سیاست تبدیل به ابزاری غیر قابل کنترل و وسیله ای برای حق کشی می شود که هر کسی برای رسيدن به قدرت به هر وسيله و ابزار شيطنت آمیزی متوسل می شود.<ref>[https://khorasan.iqna.ir/fa/news/3732019/%D8%B6%D8%B1%D9%88%D8%B1%D8%AA-%D8%A8%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D8%B4%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%A8%D8%AA%D9%86%DB%8C-%D8%A8%D8%B1-%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%82-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%DB%8C%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%B1%D8%B6%D8%A7%D8%B9 . ضرورت بکارگیری روش‌های مبتنی بر اخلاق در سیاست در سیره امام رضا(ع)؛  مشارکت مردم در سیاست‌ورزی؛ ضامن اخلاقی‌ شدن سیاست]</ref>  

== چارچوب نظری اخلاق سیاسی در قرآن ==

== چارچوب عملی اخلاق سیاسی در قرآن ==

به عنوان نمونه، پیامبر(ص) به گواهی تاریخ به محمد امین مشهور بوده است که این خود نشان از اخلاق خوب پیامبر(ص) بوده است که پیش از دوره سیاستمداری و تشکیل حاکمیت اسلامی به این فضیلت اخلاقی متصف بوده است.<ref>. ابن هشام، بی¬تا، ج1، ص493</ref> وفای به عهد<ref>. وَ الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ؛ «و آنها كه عهد الهى را بعد از محكم كردن مى‏شكنند، و پيوندهايى را كه فرمان به برقرارى آنها داده، قطع مى‏كنند، و در روى زمين افساد مى‏نمايند، لعنت و مجازات سراى ديگر از آن‏هاست.» (رعد/25)</ref> یکی دیگر از فضایل اخلاقی است که مردم و فعالان سیاسی باید به طور متقابل آن را رعایت کنند. یکی از مسائلی که وفای به عهد در سیاست قرآنی اجرا می شود، وفای به عهد در بیعت میان مردم و فعالان عرصه سیاست است. بیعت یک عقد سیاسی در اسلام است که میان حاکم و مردم برقرار می شود و پس از برقراری بیعت، نباید هیچ کدام از دو طرف حقوق و تکالیف خود را در قبال یکدیگر نادیده گیرند.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/4101532/%D8%AA%D9%81%D8%A7%D9%88%D8%AA%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%AF%D9%88%D9%84%D8%AA-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%AF%D9%88%D9%84%D8%AA-%D8%B3%DA%A9%D9%88%D9%84%D8%A7%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA . تفاوت‌های اساسی دولت اسلامی با دولت سکولار در چیست؟]</ref> استغفار یا توبه سیاسی<ref>.  إِلَّا مَن تَابَ وَ ءَامَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُوْلَئکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَ کاَنَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا؛ مگر كسى كه توبه كند و ايمان آورد و كار شايسته كند. پس، خداوند بدي هايشان را به نيكيها تبديل مى‏كند و خدا همواره آمرزنده مهربان است». (فرقان/70)</ref> یکی دیگر از فضایل اخلاقی است که به معنای توبه<ref>. فَاعْلَمْ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَ مَثْواكُمْ‏؛ «پس بدان كه جز خدا معبودى نيست و از گناهت (از هر ترك اولايت كه ذنب نسبى مقام عصمت است) و براى (گناهان) مردان و زنان باايمان آمرزش طلب، زيرا كه خداوند مراحل انقلابتان را از حالى به حالى (در دنيا) و محل سكونت و استقرارتان را (در آخرت) مى‏داند»(محمد/19)</ref> و یا استغفار<ref>. إِلَّا الَّذِينَ تابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ بَيَّنُوا فَأُولئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَ أَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ‏؛ «مگر كسانى كه توبه كردند، و [خود را] اصلاح نمودند، و [حقيقت را] آشكار كردند، پس بر آنان خواهم بخشود؛ و من توبه‏پذير مهربانم». (بقره/160)</ref> سیاستمداران و فعالان عرصه سیاست از اشتباهات و خطاهای عمدی یا سهوی خود است  که باید به صورت علنی و آشکار صورت گیرد؛ چرا که خطا یا اشتباه سیاستمدار به صورت شخصی نبوده است تا فقط در محضر خدا توبه نماید؛ بلکه در سطح مدیریت و سیاست کلان جامعه و یا حفظ اموال عمومی سهل انگاری یا مماشات صورت گرفته است. از این رو، سیاستمدار علاوه بر تحقق آگاهی بخشی به مردم و اقناع عمومی یا حداکثری باید جبران مافات کند و علت و آثار خطای خود را توضیح دهد.<ref>. فَلَمَّا أَنْ أَرادَ أَنْ يَبْطِشَ بِالَّذِي هُوَ عَدُوٌّ لَهُما قالَ يا مُوسى‏ أَ تُرِيدُ أَنْ تَقْتُلَنِي كَما قَتَلْتَ نَفْساً بِالْأَمْسِ إِنْ تُرِيدُ إِلَّا أَنْ تَكُونَ جَبَّاراً فِي الْأَرْضِ وَ ما تُرِيدُ أَنْ تَكُونَ مِنَ الْمُصْلِحِينَ‏؛ «پس چون خواست با كسى كه دشمن هر دو بود با شدت برخورد كند (آن دشمن قبطى، و يا آن پيرو سبطى به گمان آن كه موسى قصد زدن او را دارد) گفت: اى موسى مى‏خواهى مرا بكشى چنان كه ديروز كسى را كشتى؟! تو فقط مى‏خواهى در روى زمين جبّار و سلطه‏جو باشى و نمى‏خواهى اصلاح‏گر باشى» (قصص/18)</ref> جبران مافات هم این است که روش، راه وطریقه فکری وعملی سیاسی واجتماعی خود را تغییر دهند و در جهت اصلاح خطاها<ref>. ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ؛ «سپس اين كتاب را به آن بندگان خود كه [آنان را] برگزيده بوديم، به ميراث داديم؛ پس برخى از آنان بر خود ستمكارند و برخى از ايشان ميانه‏رو، و برخى از آنان در كارهاى نيك به فرمان خدا پيشگامند؛ و اين خود توفيق بزرگ است». (فاطر/32)</ref> و پردخت حق مردم برآیند.<ref>[https://www.khabaronline.ir/news/1554273/%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D9%81-%D8%A8%D9%87-%D8%AE%D8%B7%D8%A7-%D9%88-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%BA%D9%81%D8%A7%D8%B1-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C . خبر آنلاین؛ اعتراف به خطا و استغفار سیاسی اثر مصطفی محقق داماد]</ref>  

در گزاره های سیاسی قرآن، فرعون و قارون نماد طاغوت و طغیان است که با استکبار و استبداد با داشتن امكانات مادى اعم از ثروت و قدرت خود را در سیاست و حکمرانی برتر و بی رقیب می دیدند. در چنین حالتی، معنویات و ارزش های اخلاقی همانند فروتنی و خشوع معنایی ندارد؛ چرا که حاکمیتی که براساس سیاست الهی نباشد، هرگونه استکبار و زورگویی را هدف کار خود قرار میدهد؛ اما شیوه حضرت موسی (ع) همان اجرای سیاست الهی است تا با مبارزه‎ چنین بی اخلاقی هایی مبارزه کند و با استفاده از لحن نرم و فروتنی<ref>. اذْهَبا إِلى‏ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى‏ فَقُولا لَهُ قَوْلًا لَيِّناً لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشى‏؛ «به سوى فرعون برويد كه او به سركشى برخاسته و با او سخنى نرم گوييد، شايد كه پند پذيرد يا بترسد» (طه/44-43)</ref>، ارزش های اخلاق و معنوی را در کنار ارزش  های مادی مهم جلوه دهد.<ref>. وَ زُخْرُفاً وَ إِنْ كُلُّ ذلِكَ لَمَّا مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةُ عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ‏؛ «و زر و زيورهاى [ديگر نيز]. و همه اينها جز متاع زندگى دنيا نيست، و آخرت پيش پروردگار تو براى پرهيزگاران است». (زخرف/35)</ref> درواقع، سیاست الهی با وارد کردن اخلاق به حوزه سیاست درصدد است تا از اهمیت جایگاه و عنوان سیاسی در نزد مردم بکاهد و آن را تنها عامل برتری انسان‌ها نداند؛ بلکه تقوا و زیست اخلاقی را در سیاست به عنوان عامل برتری و بزرگی<ref>. يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثى‏ وَ جَعَلْناكُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِير؛ «اى مردم، ما شما را از مرد و زنى آفريديم، و شما را ملّت ملّت و قبيله قبيله گردانيديم تا با يكديگر شناسايى متقابل حاصل كنيد. در حقيقت ارجمندترين شما نزد خدا پرهيزگارترين شماست. بى‏ترديد، خداوند داناى آگاه است«. (حجرات/13)</ref> قلمداد کند.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/2613778/%D8%AA%D9%88%D8%B5%DB%8C%D9%87-%DA%A9%D8%AF%D8%AE%D8%AF%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%85%D8%B3%D8%A6%D9%88%D9%84%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D9%88%D8%AC%D9%87-%D8%A8%D9%87-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%82%DB%8C-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86 . توصیه کدخدایی به مسئولان در توجه به آموزه‌های اخلاقی قرآن؛ حاکمیت آسیب‌شناسی بداخلاقی‌های سیاسی را در دستور کار قرار دهد/ امکان عقلی و وقوعی حکمرانی اخلاقی؛تربیت اخلاقی مقدم بر تربیت سیاسی است/ فضیلت‌کشی و اخلاق‌‌کشی بر سیاست مقدم نشود؛]</ref>

== منابع ==