امام موسی صدر: تفاوت میان نسخه‌ها

دورۀ تحصیل در قم و نجف

امام موسي صدر پس از اتمام بخش مقدمات علوم حوزوي، در خرداد 1322 رسما به حوزه علميه قم پيوست و طي مدتي كوتاه، ضمن بهره‌گيري ازمحضر حضرات آيات سيدمحمدباقر سلطاني طباطبايي، شيخ عبدالجواد جبل‌ عاملي، امام خميني(ره) و سيدمحمد محقق داماد، دروس دوره خارج فقه را به پايان رسانيد. وي از ابتداي بهار سال1326 وارد مرحله درس خارج شد و تا اواخر پاييز سال1338، يعني قريب سيزده سال تمام، از مدرسان بزرگ حوزه هاي علميه قم و نجف كسب فيض نمود. اساتيد اصلي دروس خارج ايشان در قم، حضرات آيات سيدحسين طباطبايي بروجردي، محقق داماد، صدر و سيدمحمدحجت و در نجف حضرات آيات سيدمحسن حكيم، سيد ابوالقاسم خويي، شيخ حسين حلي و شيخ مرتضي آل ياسين بودند. امام موسی صدر دروس فلسفي را نزد حضرات آيات سيد رضا صدر و علامه سيدمحمدحسين طباطبايي در قم و نزد آيت الله شيخ صدرا بادكوبه‌اي در نجف فرا گرفت.<ref>همان، ص 7 و8.</ref>

امام موسي صدر در كنارتحصيلات حوزوي، دروس دبيرستان خود را به اتمام رساند و در سال 1329 به عنوان اولين دانشجوي روحاني در رشته «حقوق اقتصادی» به دانشگاه تهران وارد و در سال1332 ازآن فارغ التحصيل شد.<ref>. همان، ص8</ref>

دوستان اصلي هم‌بحث امام موسي صدر را در قم، حضرات آيات سيد موسي شبيري زنجاني، شهيد دكتربهشتي، سيدعبدالكريم موسوي اردبيلي و شيخ ناصر مكارم شيرازي، و در نجف آيت الله شهيد سيدمحمدباقر صدر تشكيل ميدادند.  

امام موسی صدر در طول زندگی حوزوی خود شاگردان برجسته‌ای را تربیت کرده است. معروف‌ترین آنان در لبنان شهید عباس موسوی دبیرکل سابق حزب الله است.<ref>. همان</ref>

امام موسی صدر سالهای ابتدايی عمرشان را در قم گذرانده و درس‌های جديد را در مدارس قم به پايان رساندند و تا مقطع كارشناسی ادامه دادند. پس از  فوت پدرشان، آيت الله سيد صدرالدين صدر در قم، از آنجا كه مرحوم آيت الله العظمی بروجردی مرحوم صدر را می‌شناختند، خيلی مراقب امام موسی صدر بودند كه چه می‌خواهد بكند. زمانیكه به مرحوم آيت الله العظمی بروجردی پيشنهاد می‌شود كه كسی را برای لبنان بفرستند، ايشان با توجه به رشته تحصيلی امام موسی صدر، آشنايی ايشان به زبان عربی و اينكه در نجف بزرگ شده و در لبنان نيز بوده است، وی را برای سرپرستی شيعيان لبنان انتخاب می‌كنند.<ref>ص100</ref>  به این ترتیب امام موسی صدر به عنوان يك عالم دينی در اواخر سال 1338 و به دنبال توصيه‌های حضرات آيات بروجردی، حكيم و شيخ مرتضی آل ياسين، وصيت مرحوم آيت الله سيد عبدالحسين شرف الدين، رهبر متوفی شيعيان لبنان، را لبیك گفت و به عنوان جانشين آن مرحوم، سرزمين مادری خود ايران را به سوی لبنان ترك كرد. اصلاح امور فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سياسی جامعه شيعيان لبنان از یك سو و استفاده از ظرفيت‌های منحصر به فرد لبنان جهت نماياندن چهره عاقل، عادل، انسان‌دوست و همگام با زمان مكتب اهل بیت(ع) به جهانيان از سوی ديگر، اهداف اصلی اين هجرت را تشكیل می‌داد.<ref>ص109</ref>

فعالیت‌‌ها در خارج لبنان

امام موسي صدر قبل از عزيمت به نجف اشرف، از سوي علامه طباطبايي مسئوليت نظارت بر نشريه »انجمن تعليمات ديني» را بر عهده گرفت. وي هم‌زمان با تحصيل در حوزه علميه نجف، به عضويت هيئت امناء جمعيت «منتدي النشر» درآمد و پس از بازگشت به قم ضمن اداره يكي از مدارس ملي اين شهر، مسئوليت سردبيري مجله تازه تاسيس «مكتب اسلام» را عهده دار شد. از مهمترين اقدامات امام موسي صدر در آخرين سال اقامت در شهر قم، تدوين طرحي گسترده جهت اصلاح نظام آموزشي حوزه هاي علميه بود، كه باهمفكري حضرات آيات دكتر بهشتي و مكارم شيرازي صورت گرفت.<ref>. همان، ص8 و 9</ref>

ایشان از سال 1347 به عضويت مركز اسلام شناسي استراسبورگ درآمد و از رهگذر همفكري و ارائه سمينارهاي متعدد درآن، انتشار آثاري ذي قيمت چون «مغز متفكر جهان شيعه» را زمينه سازي کرد.<ref>. همان</ref>

امام موسي صدر اگرچه لبنان را محل اصلي فعاليت‌هاي خود قرار داده بود، اما هيچگاه از ديگر مسائل جهان اسلام غافل نبود. انقلاب اسلامي ايران، امنيت حوزه هاي علميه، اتحاد عربي-اسلامي جهت مبارزه با اسرائيل و گسترش تشيع در آفريقا، مهمترين دغدغه‌هاي خارج از لبنان ايشان را تشكيل مي‌دادند. در پي دستگيري امام خميني (ره) و در اوايل تابستان 1342، امام موسي صدر راهي اروپا و شمال آفريقا شد تا ازطريق واتيكان و الازهر، شاه ايران را براي آزادسازي امام تحت فشار قرار دهد. با آزادی امام در پايان اين سفر، آيت الله خويي تصريح کرد كه اين آزادي، بيش از هرچيز مرهون سفر آقاي صدر بوده است. در پي تبعيد امام به تركيه در پاييز سال 1343، امام موسي صدر اقدامات مشابهي را به انجام رساند، تا ضمن تامين امنيت آن بزرگوار، ترتيبات انتقال ايشان به عتبات عاليات را فراهم سازد.<ref>همان، ص9 و 10</ref>

امام موسي صدر در بهار 1357  نماينده روزنامه لوموند در بيروت را به نجف فرستاد تا با انجام اولين مصاحبه بين المللي با امام خميني (ره)، افكار عمومي جهانيان را با انقلاب اسلامي ايران آشنا کند. وی در ديدارهاي مكرر سال 1357 خود با رهبران سوريه، عربستان سعودي و برخي ديگر از كشورهاي جهان عرب، اهميت انقلاب اسلامي ايران، پيروزي قريب الوقوع آن، و ضرورت هم‌پيماني آنان با اين انقلاب را به آن‌ها گوشزد کرد. بدون ترديد بزرگترين خدمت امام موسي صدر به انقلاب اسلامي ايران آن بود كه درسال هاي 1356 تا 1357  و پس از قريب دو دهه ترويج ارزش‌هاي زيباي اسلام راستين در لبنان، عموم مردم، به ویژه شيعيان و بالاخص كادرهاي مقاومت آن كشور را با اين انقلاب آشنا و مرتبط نمود.<ref>. همان، ص11</ref>

فعالیت‌های امام موسی صدر در لبنان به طور کلی در سه حوزه موازی: 1. بازسازی هويت، انسجام و عزت تاريخی شيعيان لبنان، 2. پرچمداری حركت گفت‌وگوی اديان و تقريب مذاهب در لبنان، 3. تأسيس جامعه مقاوم و مقاومت لبنانی در برابر تجاوزات اسرائيل.<ref>ص110</ref> سازماندهی شد.

زمانی‌كه امام موسی صدر به لبنان رفت، تقريبا شيعيان هيچ جايگاهی در ساختار سياسی نداشتند؛ و در تقسيم ساختار دولت، در حاشيه قرار داشتند. شيعيان در لبنان بين احزاب مختلف سنی و مسيحی تقسيم شده بودند؛ امام موسی صدر اولين كاری كه كردند، اين بود كه به شيعه تشخص داد؛ شيعيان را سازماندهی كرد و آنان را به سمتی حركت داد كه نقشی ايفا كنند. اين تحول در نتيجه حضور امام موسی صدر اتفاق افتاد و برای اولين بار در تاريخ لبنان، شيعيان اين كشور از یك وحدت نسبی برخودار شدند.<ref>ص103</ref>

در زمان ورود امام موسی صدر به لبنان، وضعيت شيعيان اين كشور اصلاً مناسب نبود. دولت لبنان مسيحی بود و گروه‌های مختلف و پيروان اديان اجازه داشتند برنامه‌های خود را اجرا كنند، اما شيعيان هيچ برنامه‌ای نداشتند. وقتی امام موسی صدر وضعيت شیعيان را بررسی كرد، متوجه شد كه در عمل هيچ كاری برای شيعیان انجام نشده است. روز عاشورا تعطيل نبود و شيعيان در ماه مبارك رمضان برنامه دينی اجرا نمی¬کردند. در راديوی دولتی لبنان هم فقط مسلمانان اهل سنت برنامه‌های ويژه‌ای داشتند و شيعيان از اين برنامه‌ها محروم بودند. امام کوشش زيادی كرد تا توانست روز عاشورا را به عنوان روز تعطيل اعلام كند و شيعيان بتوانند در مناسبت‌های دينی برنامه‌های ويژه‌ای اجرا كنند. همچنين، وی در راديوی دولتی لبنان، در ماه رمضان، هر سحر، برنامه ويژه تفسير قرآن كريم داشت و در خلال اين تفسير، مسائل مربوط به شيعيان را مطرح می‌كرد. همچنين سيد موسی در معرفی بهتر تشيع به پيروان ديگر اديان نقش موثری داشت. ابشان از هر فرصتی استفاده می‌کرد تا شيعه را به ديگران معرفی كند. وی در این راه به قدری تلاش كرد كه پس از مدتی روابط پيروان اديان ديگر با شيعيان بهتر شد؛ چراكه ديگران عقايد شيعه را شناختند. مسيحيانی هم بودند که با آشنايی با امام موسی صدر، پايان‌نامه‌های دانشگاهی خود را به بررسی مكتب تشيع اختصاص دادند.<ref>ص67. 68</ref>

یكي از مهم‌ترين نقش‌هايی كه امام موسی برای اصلاح موقعيت سیاسی و اجتماعی لبنان، انجام داد، نهادسازی بود يعنی مجلس اعلای شيعيان لبنان را تأسيس و افراد تحصيل‌كرده و علمای شيعه را در اين مجلس جمع كرد؛ تاثیر کارهای وی در لبنان تا به حدی است که قوانين مدنی تابع مقررات مجلس اعلای اسلامی شيعيان است؛ برای مثال قانون «ارث» در لبنان بر اساس قوانين تشيع تدوین یافته است(اهل سنت قوانين‌شان بر اساس مذهب حنبلی است كه طبق آن، به دختر ارث نمی‌رسد). تشکیل نهاد «حركة المحرومين» ، «جنبش امل» و مدارسی برای سوادآموزی و بالابردن سطح فرهنگ شيعيان را نیز از دیگر اقدمات امام موسی صدر برای ارتقاء سطح شیعیان می توان دانست. با اقدامات ایشان نهضتی شكل گرفت كه شيعيان از پائين‌ترين سطح گروه‌های قومی لبنان به بالاترين گروه‌ها رسيدند. تا پيش از امام موسی صدر نهاد شيعی در لبنان وجود نداشت بلكه فئودال‌های شيعه وجود داشتند.<ref>ص105</ref> علاوه بر همه اینها امام موسی صدر با مديريت و برنامه ريزی، كانون وكلا را تشكیل داد و دانشگاه‌ها را سهميه‌بندی كرد تا مشخص شود چه تعداد دانشجو در چه رشته‌ای مشغول تحصيل شوند.<ref>ص108</ref>

سيد موسی صدر از زمان ورودش به خاك لبنان، سعی كرد تا توجه مردم و دولت لبنان به جنوب اين كشور جلب شود.

عنوان برخی دیگر از فعاليت‌های امام موسی صدر در لبنان عبارت است از: تأسيس انجمن زنان، انجمن نیكوكاری و مركز تحقيقات اسلامی، اهتمام به تفريحات سالم برای جوانان، آماده ساختن مردم برای پیكار با اسرائيل و ساختن پناهگاه برای زنان وكودكان، همكاری با فدائيان فلسطين و نيز تشكیل گروه «نصرة الجنوب».<ref>ص34</ref>

امام موسی صدر وظایف اجتماعی خود در لبنان را اینگونه توصیف می‌کند:  «وظيفه دينی من در لبنان، ارتقای سطح زندگی اجتماعی مردم به طور عام و ارتقای سطح فرهنگ دينی مسلمانان به طور خاص است، زيرا معتقدم تا وقتی سطح زندگی و معيشت مردم به شكل كنونی باشد، ارتقای فرهنگ دينی ميسر نخواهد بود. روش ما بر مبنای اسلام و بر اساس آيه كريمه «فاسَتِبُقوا الخیَرات» است كه به ما می‌آموزد در سازندگی و ارتقای سطح زندگی و رفتار اجتماعی از يكديگر باید پيشی بگيريم و به تعصب و تخريب و ديگر مشكلات و نابسامانی‌هايی كه از آن‌ها رنج می‌بريم، توجهی نكنيم«.<ref>. همان، ص33</ref>

انسان در ديدگاه امام موسی صدر «بما هو انسان» مقدس است؛ وی با تكيه بر تعاريف قرآنی اظهار میكند كه كرامت انسان پيش از پذيرفتن هر دين، نژاد و يا زبانی قابل احترام است.<ref>. همان، ص69</ref>

از نگاه امام موسی صدر، در اسلام علم اقتصاد وجود ندارد، اما اين سخن بدين معنا نيست كه اسلام را با مسائل اقتصادی كاری نيست؛ بلكه به عكس با نگاهی به همه ابواب فقه، می‌توان رهيافت اقتصادی اسلام و جهت‌گيری اقتصادی آن را دريافت؛ در واقع او روشی ميانه را برای دريافت احكام اقتصادی اسلام درپيش گرفت. از نظر امام موسی صدر، مكتب اقتصادی اسلام مكتبی است كه از جهان‌بينی اسلام سرچشمه میگيرد و راه‌ حلی كه برای شكوفائی زندگی اقتصادی بشر ارائه میكند، مستقل و متفاوت با مكاتب مادی و اديان ديگر است.  آگاهی وی از نظريه‌های اقتصاد و شناخت ژرف او از احكام اسلامی باعث شد كه ميان نظام‌های اقتصادی سرمايه‌داری و ماركسيسم و آموزه‌های اسلام مقايسه‌ای صورت دهد و در اين ميان، رهيافت‌های اقتصادی اسلام را روشن سازد. او خود در اين‌باره می‌گويد: «من كارشناس اقتصادی نيستم؛ مدرك دانشگاهی من در رشته اقتصاد است و فارغ التحصيل دانشكده حقوق در رشته حقوق در اقتصاد هستم اما با همين اندازه تحصيلات، يعنی ليسانس می‌توانم مسائل كلی اقتصاد را دريابم و درباره جزئيات مسئله ادعايی ندارم؛ ما برای تبيين ايدئولوژی به اصول كلی اقتصاد نيازداريم.<ref>ص35. 93</ref>

امام موسی صدر در كتاب «زهرا(س)؛ فصلی ازكتاب رسالت» ابتدا به ايراد مسائلی درباره زنان پرداخته و در خلال اين سخنان برخی مسائل مبتلابه زنان جامعه را كه ريشه فرهنگی داشته از ساحت مقدس تعاليم اسلام جدا ساخته و آن‌ها را ناشی از عادات اشتباه موروثی رايج طی قرون مختلف می‌داند كه به اسلام نسبت داده شده است. امام موسی صدر همچنين روش قرآن را چنين بيان میكند «آياتی كه در بيان احكام يا قانونگذاری يا پند و اندرزها، زن را به مرد ملحق می‌سازد، بس فراوان است بدون آنكه مقام زن را تنزل دهد يا او را تحقيركند و شأن او را كمتر از مرد بداند.»<ref>ص91</ref> ایشان در دفاع از حجاب به عنوان اصل مسلم اسلام می‌گويد: «اما موضوع حجاب در اسلام به منظور تحقير زن يا حبس يا بزرگداشت و تمجيد بيش از حد او صورت نگرفته است آنچنان كه نزد برخی از ملل چنين ديدگاهی متعارف است. بلكه حجاب، سلاح زن در جلوگيری از طغيان حالت زنانگی اوست تا مبادا اين حالت و اين جنبه زن بر ديگر توانايی‌های او غلبه كند. اين مقصود در آيات قرآنی كه زنان را از نرمش در سخن گفتن يا پای كوفتن به هنگام راه رفتن يا زينت‌نمايی بازمی‌دارد، به خوبی و روشنی آشكار است؛ حقيقت اين است كه آشكار كردن زيبايی‌های زن به طغيان و سركشی جنبه زنانگی او بر وجود زن منجر می شود و زن را تنها به یك تابلوی هنری بدل می‌سازد.».  امام موسی صدر برخلاف نمادهای فرهنگ غرب، بی‌حجابی را نماد تحقير زن می‌داند و بيان می‌كند: «اين مسئله عامل حقارت زن و انكار توانمندی‌های اوست و باعث از بين رفتن عمر، وقت و فرصت‌های گرانبهای او می‌شود؛ به ويژه اين مسئله به محروميت زن و جامعه از خدمت مادری او می‌انجامد .<ref>292</ref>

تأسيس سازمان‌های فلسطينی، از جمله سازمان «الفتح»، با فشار و توصيه امام موسی صدر بود. تا زمان تشكیل اين سازمان‌ها، شيعيان لبنان عمليات‌های زيادی در داخل مرزهای فلسطين انجام می‌دادند؛ اما اين اقدامات را به نام فلسطينی‌ها اعلام میکردند تا از یك سو، به جوانان فلسطينی هويت دهند و از طرف ديگر، از خطر حملات رژيم اسرائيل مصون بمانند. امام موسی صدر به سران فلسطينی گفت كه تا زمانی كه خودشان مدعی سرزمينشان نباشند و نمايندگی ملت فلسطين را به كسان ديگری واگذاركنند، هيچ فايده‌ای برايشان نخواهد داشت. در واقع به توصیۀي امام موسی صدر بود كه در سال 1966 سازمان آزادی‌بخش فلسطين تأسيس شد.<ref>ص43</ref>

امام موسی صدر در تفسیر خود پایبند به برخی از روش ها و مبانی بوده است که در ادامه به برخی از آنها اشاره می شود:

قابل فهم بودن قرآن برای عموم: امام موسی صدر معتقد است كه قرآن به قصد هدايت انسان‌ها نازل شده و رسالت عمده آن هدايتگری است؛ پس بايد طوری آن را پويا دید كه از هدايتگریش به تناسب نيازهای زمان بهره‌برداری شود. بر همين اساس، امام موسی صدر اعتقاد دارد كه قرآن قابل فهم برای عموم است؛ وی در عين اينكه باور دارد كه قرآن يك لايه محدود معنا ندارد و مراتبی از معنا را داراست، در عين حال قرآن را قابل فهم می‌داند و معتقد است كه در قرآن رمزی غيرقابل درك وجود ندارد و در همين زمينه مثال‌هايی را ذكر می‌كند.  

حروف مقطعه، مبالغه در مبارزه‌طلبی: به عقيده بسياری، حروف مقطعه رموز قرآن هستند، درحالی كه امام موسی صدر اين نظريه را رد می‌كند و معتقد است حروف مقطعه در قرآن، مبالغه در مبارزه طلبی و در عدم نظيرآوری برای قرآن است؛ يعنی می‌خواهد به منكران قرآن بگويد كه این قرآن از جنس همين حروف ساده است؛ مگر نه اينكه كلمات از همين حروف ساده و عبارات نيز از همين كلمات ساخته می‌شوند، پس اگر می‌توانيد با استفاده از همين حروف ساده، آيه‌ای مثل قرآن بياوريد.<ref>. همان، ص40 و 41.</ref>

مبارزه با غلو در تفسير: پايه انديشه اسلامی و فرهنگی امام موسی صدر مبتنی بر مبارزه با خرافه و غلو است. ايشان حتی با غلو در تفسير نيز مخالف بودند؛ بدين معنی كه با ارائه معانی و مفاهيمی غلو آميز كه ممكن بود با حقيقت قرآن همخوانی نداشته باشد نيز مخالف بوده و اينگونه ديدگاه‌های اغراق آميز را نزديك به خرافه و اسطوره می‌دانستند؛ ايشان نه تنها در تفسير قرآن با اين پديده مبارزه كردند، بلكه در سرتاسر انديشه اسلامی خويش به مبارزه با اين اعتقادات پرداختند.<ref>همان، ص61</ref>

بیان مفاهیم قرآنی متناسب با درک مخاطب: امام موسی صدر مفاهيم و آموزه‌های كلام وحی را متناسب با درك و فهم مخاطب بيان می‌كرد.<ref>. همان، ص62</ref>