ویراستار
۲٬۲۹۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''ریشه «سکر»''' (SKR)؛ مستی. این ریشه در این معنا، 6 بار در قرآن کریم به کار رفته است. == معنای لغوی == سُكر: مستى. سَکَر: شراب و چيز مست كننده (راغب). و چون غفلت و بى‌خبرى نوعى از مستى است؛ لذا به آن سَكْرَت گفته شده: «لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَت...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
سُكر: مستى. سَکَر: شراب و چيز مست كننده (راغب). و چون غفلت و بى‌خبرى نوعى از مستى است؛ لذا به آن سَكْرَت گفته شده: «لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ» (حجر: 72). به‌جان تو كه آنها در غفلت خود سرگردان بودند. | سُكر: مستى. سَکَر: شراب و چيز مست كننده (راغب). و چون غفلت و بى‌خبرى نوعى از مستى است؛ لذا به آن سَكْرَت گفته شده: «لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ» (حجر: 72). به‌جان تو كه آنها در غفلت خود سرگردان بودند. | ||
ساخت‌های صرفی در قرآن | == ساخت‌های صرفی در قرآن == | ||
سَکَر (اسم): 1 بار | سَکَر (اسم): 1 بار | ||