فوت (ریشه)
ریشه «فوت» (FWT)؛ رفتن، از دست رفتن، دور شدن. این ریشه 5 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
فوت: از دست رفتن. راغب گفته فوت دور شدن چيزى است كه درك آن ناممكن باشد وَ لَوْ تَرى إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَكانٍ قَرِيبٍ سباء: 51. ايكاش ببينى آنگاه كه بفزع (مرگ) افتادند و فوت از گرفتارى نيست و گرفته شدند از مكان نزديك يعنى: آنگاه قدرت كنار شدن از عذاب و گرفتارى را ندارند.
لِكَيْلا تَحْزَنُوا عَلى ما فاتَكُمْ وَ لا ما أَصابَكُمْ آل عمران: 153. تا غمگين نباشيد بر آنچه از دستتان رفته و نه بمصيبتى كه بشما رسيده است.
(تفاوت) الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً ما تَرى فِي خَلْقِ الرَّحْمنِ مِنْ تَفاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرى مِنْ فُطُورٍ ملك: 3. تفاوت بمعنى تباعد دو چيز و از دست دادن همديگر است (قاموس قرآن، ج5، ص206).
ساخت‌های صرفی در قرآن
فاتَ (فعل مجرد): 3 بار
فَوت (اسم): 1 بار
تَفاوُت (مصدر باب تفاعل): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | فاتَ | فاتَ | فاتَ | فوت: از دست رفتن | قاموس قرآن، ج5، ص: 206 | |
| آفروآسیایی | *fat-/*fit- | فت | move | حرکت | ||
| سامی | *pVwVt- | فوت | 'pass, go (of time)' | "عبور، گذر (زمان) | ||
| عربی | fwt | فوت | ||||