غمم (ابر)
ریشه «غمم» (ĠMM)؛ ابر، پوشش. این ریشه در این معنا 4 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
غمّ: پوشاندن. «غَمَّهُ غَمّاً: غَطَّاهُ». ابر را از آن غمام گويند كه آفتاب و آسمانرا مىپوشاند وَ ظَلَّلْنا عَلَيْكُمُ الْغَمامَ ... بقره: 57. ابر را بشما سايبان كرديم.
وَ يَوْمَ تَشَقَّقُ السَّماءُ بِالْغَمامِ وَ نُزِّلَ الْمَلائِكَةُ تَنْزِيلًا فرقان: 25. باء در «بِالْغَمامِ» شايد بمعنى آلت باشد مثل «كتبت بالقلم». يعنى: روزى آسمان بوسيله ابر پاره و مفتوح شود، و شايد بمعنى ملابست باشد يعنى: روزيكه آسمان ابر آلوده پاره شود و ملائكه نازل گردند آيه بقرينه آيات قبل و بعد درباره قيامت است (قاموس قرآن، 121-123).
ساخت‌های صرفی در قرآن
غَمام (اسم): 4 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | غَمام | غَمام | غَمام | غمّ: پوشاندن- ابر و مه | قاموس قرآن، ج5، ص: 121 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| آفروآسیایی | *ɣum- | غم | cover, shut | پوشاندن، بستن | ||
| سامی | *ɣaym- | غیم | cloud | ابر | ||
| سامی | *ɣum- | غم | 'cover' | 'پوشش دادن' | ||
| سریانی | ʕaym- | عَیم- | 'nebula' | مه | (Br 522) | |
| عربی | ɣaym- | غَیم- | ||||
| عربی | ɣmm | غمم | ||||