غزل (ریشه)

ریشه «غزل» (ĠZL)؛ ریسیدن، تابیدن نخ. این ریشه تنها یک بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

غَزْل: (بر وزن فلس) تابيدن و تابيده. مصدر و اسم هر دو آمده است بعبارت ديگر: آن پنبه را بصورت نخ در آوردن است «غَزَلَتِ‏ الْمَرْأَةُ الْقُطْنَ وَ الصُّوفَ‏ غَزْلًا: مَدَّتْهُ و فَتَلَتْهُ خِيطَاناً» وَ لا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ‏ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكاثاً تَتَّخِذُونَ أَيْمانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ ... نحل: 92. و چون آنزن نباشيد كه رشته خويش را از پس تابيدن پنبه و قطعه و قطعه كرد (قاموس قرآن، ج5، ص97).

ساخت‌های صرفی در قرآن

غَزل (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن غَزل غَزل غَزل غَزْل: تابيدن و تابيده قاموس قرآن، ج‏5، ص: 97
آفروآسیایی
سامی *ɣzl غزل to spin تابیدن و ریسیدن و چرخاندن و چرخیدن
مهری ɣǝzōl غزُل 'to spin; die' تابیدن و ریسیدن و چرخاندن و چرخیدن؛ مردن (JM 148)
جبالی ɣɔ́zɔ́l غَزَل 'to spin; to fall down in a swoon, to be on the point of dying' چرخیدن، در حال بیهوشی افتادن، در آستانه مرگ بودن» (JJ 92)
سقطری ʔǝ́zɔl ءِزُل 'to spin' تابیدن و ریسیدن و چرخاندن و چرخیدن (JM 148)
عربی ɣzl غزل 'filer (le lin, etc.)' «ریسیدن (کتانی و غیره)» (BK 464)

منابع

غزل (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2