عنکبوت (ریشه)

ریشه «عنکبوت» (ˁankabūt)؛ عنکبوت، حشره‌ای که تار می‌تند. این واژه دو بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

عنكبوت: حشره معروفى است كه از لعاب خود تار مى‏تند. دو بار در قرآن مجيد ذكر شده‏ مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِياءَ كَمَثَلِ‏ الْعَنْكَبُوتِ‏ اتَّخَذَتْ بَيْتاً وَ إِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ‏ الْعَنْكَبُوتِ‏ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ‏ عنكبوت: 41 (قاموس قرآن، ج5، ص59).

ساخت‌های صرفی در قرآن

عَنکَبوت (اسم): 2 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن عَنکَبوت عَنکَبوت عَنکَبوت عنكبوت: حشره معروفى است كه از لعاب خود تار مى‏تند قاموس قرآن، ج‏5، ص: 58
آفروآسیایی
سامی *ʕankab(īt_)- عنکب spider عنکبوت
عبری ʕakkābīš عَککَبِش 'spider' 'عنکبوت' [KB 823]. // In two passages, both dealing with spider's web (bēt ʕakkābīš in Jb 8.14, ḳūrē ʕakkābīš in Is 59.5).
آرامی یهودی ʕakkōbītā عَککُبِتَ 'spider' 'عنکبوت' [Ja. 1078], [Levy WT II 214],
مهری ʔānšɛ̄t ءَنشِت 'spider' 'عنکبوت' [JM 26].
جبالی ʕǝns̃yɛ́t (pl. ʕonókub) id. عنشیِت ( عُنُکُب)  [JJ 14].
حرصوصی ʔanšēt id. ءَنشِت [JH 9].
عربی ʕankab-, pl. ʕikāb-, ʕukub-, ʕanākīb- عَنکَب-\  عِکَب-\ عُکُب-\ عَنَکِب- 'araignée (mâle)', ʕankabāʔ- 'araigné (femelle)' عنکبوت (نر)، 'عنکبوت (مونث)' [BK 2 390],

منابع

عنکبوت (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2