طیر (ریشه)

ریشه «طیر» (ṬYR)؛ پرنده، فال بد. این ریشه در قرآن کریم 28 بار آمده است.

معنای لغوی

طير: جمع طائر بمعنى پرنده است و بقول قطرب و ابو عبيده: طير بواحد نيز اطلاق ميشود. و بنظر طبرسى: آن اسم جمع است و نيز مصدر آيد «طَارَ يَطِيرُ طَيْراً وَ طَيَرَاناً». «وَ أَمَّا الْآخَرُ فَيُصْلَبُ فَتَأْكُلُ‏ الطَّيْرُ مِنْ رَأْسِهِ» يوسف: 41. «وَ أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ‏ طَيْراً أَبابِيلَ» فيل: 3. طير در هر دو آيه جمع طائر است ولى در آيه‏ «فَأَنْفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ‏ طَيْراً بِإِذْنِ اللَّهِ» آل عمران: 49. ظاهرا براى مفرد است.

تطيّر: از باب تفعّل بمعنى فال بد زدن است‏ «قالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنا بِكُمْ ...» يس: 18. گاهى تاء را در طاء ادغام كرده و باولش همزه مياورند مثل‏ «قالُوا اطَّيَّرْنا بِكَ وَ بِمَنْ مَعَكَ» نمل: 47. طيره بمعنى فال بد است. راغب گويد: اصل تطيّر در فال زدن با پرندگان است سپس در هر فال بد بكار ميرود (قاموس قرآن، ج4، ص262).

ساخت‌های صرفی در قرآن

طارَ (فعل مجرد): 1 بار

تَطَیَّرَ (فعل باب تفعّل): 3 بار

طائِر (اسم فاعل): 5 بار

طَیر (اسم): 19 بار

مُستَطیر (اسم فاعل، باب استفعال): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن طارَ طارَ طارَ طير: جمع طائر بمعنى پرنده است و بقول قطرب و ابو عبيده: طير بواحد نيز اطلاق ميشود قاموس قرآن، ج‏4، ص: 262
آفروآسیایی *ṭayr- طیر bird پرنده
سامی *ṭayr- طیر bird پرنده
عبری pB. ṭayir, ṭǝyār   طَیِر\ طیَر 'divination from birds, augury' تفأل به پرندگان، فال [Ja. 531].
آرامی یهودی ṭyr (pa., itpa.) طیر (فَ.\ ِتفَ.) 'to augur' به فال گرفتن [Soq. 223] (cf. [Ja. 526]).
سریانی ṭayrā طَیرَ 'avis' پرنده [Brock. 274], [PS 1449].
آرامی جدید Urm ṭayr-   طَیر-
گعز taṭayyara تَطَییَرَ 'to divine by observing the flight of birds' "با مشاهده پرواز پرندگان پیشگویی کردن" [LGz. 600] (cf. [Nöldecke WB 64]).
عربی ṭayr- طَیر- 'oiseau; augure, surtout mauvais' پرنده؛ فال، به خصوص بد [BK 2 129], [LA IV 508]. Note ṭyr (V, VIII)

منابع

طیر (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2