طلح (ریشه)

ریشه «طلح» (ṬLḤ)؛ نوعی درخت. این واژه تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

طلح: درخت موز «فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ. وَ طَلْحٍ‏ مَنْضُودٍ» واقعة: 28 و 29. راغب گويد: طلح درختى است واحد آن طلحه است‏. مجمع از ابن عباس و غيره نقل كرده كه آن درخت موز است. بقولى درختى است كه سايه خنك و گوارائى دارد بعضى درخت ام غيلان گفته‏اند كه داراى گلهاى خوب و عطر مطبوعى است (قاموس قرآن، ج4، ص229).

ساخت‌های صرفی در قرآن

طَلح (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن طَلح طَلح طَلح طلح: درخت موز «فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ قاموس قرآن، ج‏4، ص: 229
آفروآسیایی *ṭVlaḥ- طلح acacia, bush اقاقیا، بوته
سامی *ṭal(V)ḥ- طلح 'acacia' "اقاقیا"
عربی ṭalḥ- طَلح-

منابع

طلح (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2