طعن (ریشه)

ریشه «طعن» (ṬˁN)؛ نیزه زدن، سوراخ کردن، طعنه و کنایه زدن. این ریشه تنها دو بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

طعن: زدن با نيزه ... بطور استعاره در عيبگوئى و عيب گرفتن بكار ميرود (راغب). «وَ إِنْ نَكَثُوا أَيْمانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ ...» توبه: 12. اگر پيمان خويش را شكستند و در دينتان عيب گرفتند با پيشوايان كفر بجنگيد. اين كلمه فقط دو بار در قرآن آمده است: توبه: 12، نساء: 46.

ساخت‌های صرفی در قرآن

طَعَنَ (فعل مجرد): 1 بار

طَعن (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن طَعَنَ طَعَنَ طَعَنَ طعن: زدن با نيزه قاموس قرآن، ج‏4، ص: 223
آفروآسیایی
آفروآسیایی
سامی *ṭVʕa/un- طعن 'strike with a spear' 1, 'pierce' 2 'ضربه با نیزه' 1, ' سوراخ کردن' 2
سامی *ṭVʕan- طعن 'pierce with a spear' 1, 'thrust at' 2 سوراخ کردن (با نیزه)' 1، 'چپاندن و فروکردن' 2
عبری ṭʕn 2 طعن
مهری ṭan 2 طَن
حرصوصی ṭon 2 طُن
عربی ṭʕn 1 a/u,1 طعن  َ/ُ\
عربی ṭ`n طعن

منابع

طعن (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2