طحی (ریشه)

ریشه «طحی» (ṬḤY)؛ پرت کردن، کوبیدن، گسترش دادن. این ریشه تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

طحو: «وَ السَّماءِ وَ ما بَناها. وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها» شمس: 5 و 6. راغب گويد طحو مثل دحو بمعنى گسترش دادن و بردن چيزى است. در اقرب آمده: «طَحَا الشَّيْ‏ءَ: بَسَطَهُ وَ مَدَّهُ» طبرسى فرموده طحو و دحو هر دو بيك معنى است‏ (قاموس قرآن، ج4، ص207).

ساخت‌های صرفی در قرآن

طَحَیَ (فعل مجرد): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن طَحَیَ طَحَیَ طَحَیَ طحو: گسترش دادن قاموس قرآن، ج‏4، ص: 207
آفروآسیایی *ṭaḥ- طح throw پرت كردن
سامی *ṭVḥ- طح 'throw' 'پرت كردن'
عبری tḥḥ تحح

منابع

طحو (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2