صوت (ریشه)
ریشه «صوت» (ṢWT)؛ صوت، صدا. این ریشه 8 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
صوت: صدا. «إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ» لقمان: 19. راستى ناپسندترين صداها صداى خران است جمع آن اصوات است. در آيه «وَ اسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِكَ» اسراء: 64. بوسوسه شيطان صوت شيطان اطلاق شده و از آيه «لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ» حجرات: 2 (قاموس قرآن، ج4، ص161).
ساخت‌های صرفی در قرآن
صَوت (اسم): 8 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | صَوت | صَوت | صَوت | صوت: صدا | قاموس قرآن، ج4، ص: 161 | |
| آفروآسیایی | *c̣at- | صت | shout, speak | فریاد زدن، حرف زدن | ||
| سامی | *ṣVwat- | صوت | 'shout' | 'فریاد زدن' | ||
| گعز | ṣwt | صوت | ||||
| عربی | ṣwt | صوت |