سوح (ریشه)
ریشه «سوح» (SWḤ)؛ ناحیه، فضای خالی. این واژه تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
سوح: «فَإِذا نَزَلَ بِساحَتِهِمْ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ» صافات: 177. ساحت بمعنى ناحيه و فضاى خالى ميان خانههاى قبيله است (اقرب- قاموس) راغب آنرا مكان واسع گفته است. يعنى: چون عذاب بكنارشان نازل شود بامداد انذار شدگان بد است (قاموس قرآن، ج3، ص349).
ساخت‌های صرفی در قرآن
ساحَت (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | ساحَت | ساحَت | ساحَت | ساحت بمعنى ناحيه و فضاى خالى- سوح: «فَإِذا نَزَلَ بِساحَتِهِمْ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ» صافات: 177 | قاموس قرآن، ج3، ص: 349 | |
| آفروآسیایی | *sa(w/yV)ḥ- | سح | wind | باد | ||
| آفروآسیایی | *cVway/H- | سوی | speak, shout | صحبت کردن، فریاد زدن | 2 احتمال معنای فریاد؟ | |
| سامی | *šaḥ(aḥ)- | شح | 'wind' 1, 'air, atmosphere' 2 | "باد" 1، "هوا، جو" 2 | 2 احتمال معنای فریاد؟ | |
| سامی | *sVwVH- | سوه | 'cry (of pain)' | "گریه کردن (از درد)" | 2 احتمال معنای فریاد؟ | |
| اکدی | šēḫu 1 | شِخُ | ||||
| اکدی | sâʔu | سَءُ | ||||
| عربی | saḥāḥ- 2 | سَحَح- | ||||
داده‌ها مشکوک هستند. ارتباطشان با واژه مشخص نیست.