سحب (ریشه)

ریشه «سحب» (SḤB)؛ کشیدن، ابر. این ریشه 11 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

سحب: كشيدن. مثل كشاندن دامن‏ و كشاندن انسان بر رويش و سحاب بمعنى ابر از آن است كه باد آنرا ميكشد و يا آن آب را ميكشد و يا در رفتنش كشيده ميشود (مفردات). «يَوْمَ‏ يُسْحَبُونَ‏ فِي النَّارِ عَلى‏ وُجُوهِهِمْ» قمر: 48. روزى كه بر رويشان در آتش كشيده شوند

سحاب: ابرها. اسم جنس جمعى است واحد آن سحابه و جمع آن سحب (بضم س- ح) و سحائب است گاهى وصف آن نسبت بلفظ مفرد ميايد مثل‏ «وَ السَّحابِ‏ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ» بقره: 164. و گاهى نسبت بمعنى آن جمع نحو «وَ يُنْشِئُ‏ السَّحابَ‏ الثِّقالَ» رعد: 12. كه جمع ثقيل است (اقرب) (قاموس قرآن، ج3، ص235-236).

ساخت‌های صرفی در قرآن

سَحَبَ (فعل مجرد، مجهول): 2 بار

سَحاب (اسم): 9 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن سَحَبَ سَحَبَ سَحَبَ سحب: كشيدن قاموس قرآن، ج‏3، ص: 235
آفروآسیایی
سامی *sḥb سحب drag, pull (> cloud) کشیدن، کشیدن (> ابر)
فنیقی sḥb سحب
عبری sḥb سحب
مندایی sḥb سحب
گعز sahạba سَهَبَ
سقطری sḥob سحُب
عربی sḥb سحب 'traîner par terre' (BK 1 1957, cf. saḥāb- 'nuage (surtout quand poussé par le vent il est en mouvement)' (ibid.) روی زمین کشیدن، ابر (مخصوصاً هنگامی که باد آن را حرکت می دهد)

منابع

سحب (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2